Czynniki te można podzielić na trzy grupy: a) związane z materiałem skrawanym, b) związane z ostrzem, c) związane z parametrami skrawania. Temperatura skrawania jest tym wyższa, im większa jest twardość i wytrzymałość materiału skrawanego. Opór właściwy skrawania przy obróbce żeliwa jest znacznie mniejszy niż w przypadku obróbki stali. Jednak z uwagi na to, że przy skrawaniu żeliwa tworzy się wiór odrywany (obciążający ostrze na znacznie mniejszym odcinku powierzchni natarcia niż w przypadku wióra ścinanego, np. wstęgowego, powstającego przy skrawaniu stali), występuje większa koncentracja ciepła. A zatem temperatura ostrza przy skrawaniu żeliwa nie jest na tyle mniejsza, jak to by wynikało z porównania oporów właściwych skrawania stali i żeliwa. Przy skrawaniu stali wysokostópowych temperatury skrawania są stosunkowo bardzo wysokie, co wynika z małego przewodnictwa cieplnego tych stali.