Konstrukcja i obróbka ślimaków

Rozróżnia się ślimaki walcowe prostoliniowe i krzywoliniowe. Ślimakami prostoliniowymi są nazywane takie ślimaki, których powierzchnia śrubowa powstaje przez obrót i przesuw linii prostej, krzywoliniowe przez obrót i przesuw dowolnej linii krzywej. Spośród ślimaków prostoliniowych najbardziej rozpowszechnione są ślimaki spiralne i pseudospiralne (konwolwentowe).

więcej

Noże Maaga

Noże dłutownicze Maaga należą do grupy narzędzi zębatkowych, przeznaczonych do nacinania uzębienia zewnętrznego w kołach zębatych z zębami prostymi i śrubowymi. W najprostszym przypadku noże te powinny mieć długość większą od obwodu koła podziałowego w obrabianym kole zębatym. Takich noży jednak nie stosuje się, zastępując je nożami o długości od kilku do kilkunastu podzialek, pracującymi metodą obwiedniową przerywaną, Przy pracy na dłutownicach Maaga koło obrabiane po obrobieniu jednej lub kilku podziałek odsuwa się od narzędzia i wraca do położenia wyjściowego dla obrabiania dalszych podziałek (przy pracy na dłutownicach Sunderlanda wycofywane i przesuwane jest narzędzie). Podobnie jak frezy ślimakowe modułowe oraz noże Fellowsa, noże zębatkowe Maaga dzielą się na zdzieraki, półwykańczaki oraz wykańczaki.

więcej

Podział i konstrukcja gwintowników – dalszy opis

W gwintownikach kompletowych średnice zewnętrzne oraz podziałowe części prowadzącej są przyjmowane według dwóch systemów. Pierwszy system (rys. 15-6a) polega na tym, że średnice podziałowe gwintownika wstępnego 1 i zdzieraka 2 są sobie równe. W związku z tym zdzierak pogłębia tylko bruzdę wstępnie naciętą przez gwintownik wstępny. Przy drugim systemie (rys. 15-6b) wszystkie gwintowniki kompletu mają różne średnice podziałowe, gwintownik zdzierak nie tylko więc pogłębia bruzdę, lecz dodatkowo skrawa materia! na bocznych powierzchniach gwintu. Pierwszy system jest stosowany przy gwintownikach walcowanych, a drugi – toczonych.

więcej

Klasyfikacja frezów

Najbardziej ogólnym podziałem frezów jest podział ze względu na ich przeznaczenie. Rozróżnia się więc frezy do obróbki płaszczyzn, rowków, gwintów, uzębień itp. Frezy te są w (Większości objęte normami państwowymi i nazywane frezami normalnymi. Oprócz nich stosowane są w przemyśle frezy specjalne, służące przeważnie do obróbki kształtowych powierzchni określonych prżedmiótów obrabianych.

więcej

Metody i odmiany obróbki uzębień

Obróbka uzębień jest dokonywana różnymi narzędziami według trzech metod, do których należą: metoda kształtowa, kopiowa i obwiedniowa. W metodzie kształtowej zarys narzędzia ma kształt wrębu koła obrabianego. Narzędziem może być kształtowy nóż dłutowniczy, frez modułowy krążkowy lub trzpieniowy, bądź – w obróbce wykańczającej – odpowiednio zaprofilowana ściernica.

więcej

Noże diamentowe

Noże z ostrzami diamentowymi mają w większości diamenty mocowane mechanicznie w sposób rozłączny, z wyjątkiem małych nożyków oprawkowych do wytaczania otworów o niewielkich średnicach (ostrze diamentowe zalewa się w gnieździe odpowiednim stopem). Istnieje kilka sposobów mocowania diamentów. W rozwiązaniu pokazanym na rys. 11-12 diament 1 z dwiema równoległymi powierzchniami płaskimi jest zabezpieczony przed obrotem przez dopasowaną do niego podkładkę ustawczą 2. Grubość podkładki jest nieco mniejsza od grubości diamentu, dzięki czemu można wkrętem 3 i płytką mocującą 4 docisnąć diament do gniazda trzonka noża 5. Po zamocowaniu diamentu wkręt zaciskowy zostaje zabezpieczony plombą ołowianą 6,

więcej

Szlifowanie wałków cz. III

Przy bezkłowym szlifowaniu wałków oś obrotu wałka znajduje się nad płaszczyzną osi tarcz (ok. 1/15 d). W przypadku ustawienia osi wałka na poziomie osi tarcz powstaje błąd kształtu walka nazywany graniastością (rys. 8-8). Zarys takiego walka w przekroju prostopadłym do osi powstaje przez połączenie wzajemnie stycznych łuków wykreślonych dużym (R) i małym (r) promieniem z każdego wierzchołka trójkąta równobocznego. Wszystkie wymiary średnic takiego wałka są sobie równe, a mimo to wałek nie jest okrągły, czyli nie ma zarysu kołowego.

więcej

Charakterystyka i odmiany wiercenia

W zależności od tego czy otwór jest wykonywany w pełnym materiale, czy w uprzednio już wykonanym otworze o mniejszej średnicy, rozróżnia się wiercenie pełne (wstępne), krótko nazywane wierceniem, oraz wiercenie wtórne nazywane powiercaniem. Zarówno wiercenie peíne, jak wtórne może być przelotowe – gdy długość wykonywanego otworu obejmuje całą grubość lub długość materiału w miejscu wiercenia, albo nieprzelotowe – gdy długość (głębokość) otworu jest mniejsza od grubości lub długości materiału wierconego.

więcej

Cechy charakterystyczne procesu skrawania tworzyw sztucznych

Z punktu widzenia obróbki skrawanięm najbardziej charakterystyczną cechą tworzyw sztucznych jest duża ich ścierność, czyli zdolność do aktywnego oddziaływania na współpracujący materiał (ścierania). Wysoka ściernośc tworzyw sztucznych, przyczyniająca się do szybkiego zużycia ostrza skrawającego, jest wywołana obecnością takich wypełniaczy, jak włókna szklanego, azbestowego, miki, mączki kamiennej, sproszkowanych metali itp. Dlatego też przy skrawaniu tworzyw sztucznych stosuje się narzędzia’z ostrzami wykonanymi albo ze stali szybkotnących albo z płyt- kami z węglików spiekanych (zalecany gatunek H20S). Coraz większe zastosowanie przy skrawaniu tworzyw sztucznych znajduje diament.

więcej

Zjawisko utwardzania obróbkowego

W procesie tworzenia się wióra ścinanego występują opisane poprzednio odkształcenia plastyczne materiału skrawanego. Odkształcenia te powstają w obszarze ograniczonym liniami OP i OK {rys. 3-8). Linia OP jest granicą początku odkształceń plastycznych, a linia OK – granicą końca. Obszar między tymi liniami granicznymi jest obszarem przetwarzania materiału warstwy skrawanej w wiór, czyli jest obszarem tworzenia wióra.

więcej

Firma szwedzka Seco-Tools AB

Płytek wieloostrzowych nie ostrzy się, ponieważ koszt ostrzenia jest większy niż koszt nowej płytki. W wyniku takiej eksploatacji nie następuje odsłanianie głębiej położonych warstw materiału płytki, w związku z czym materiał rdzenia płytki powinien odznaczać się dużą wytrzymałością na obciążenia mechaniczne, a materiał warstwy powierzchniowej dobrą odpornością na zużycie spowodowane procesem skrawania. Płytki wieloostrzowe wykonuje się jako zwykłe lub powlekane, tj. pokrywane najczęściej cienką warstwą węglików tytanu. Stosowane jest również pokrywanie węglikami tantalu lub azotkami tytanu.

więcej

Struktura gospodarki narzędziowej

Struktura organizacyjna działu gospodarki narzędziowej (DGN) jest uzależniona w główrtej mierze od wielkości całego zakładu produkcyjnego oraz wielkości narzędziowni przyzakładowej. Wielkość zakładu jest oceniana najczęściej wg liczby zatrudnionych pracowników, przy czym rozróżnia się: zakłady małe, w których zatrudnia się do 500 pracowników, średnie – 500-F2000, duże – 2000-1-7000, bardzo duże – powyżej 7000 pracowników. Wielkość narzędziowni przyzakładowych jest natomiast oceniana wg liczby zainstalowanych w narzędziowni obrabiarek podstawowych. Za narzędziownie I wielkości uważa się takie, w których jest zainstalowanych ponad 120 obrabiarek, 11 wielkości – 50-H20 obrabiarek, III wielkości – 20-50 obrabiarek i IV wielkości – poniżej 20 obrabiarek- Na rys. 17-2 jest pokazany najbardziej rozbudowany schemat struktury organizacyjnej działu gospodarki narzędziowej, spotykany w bardzo, dużych zakładach produkcyjnych z narzędziownią I wielkości. W mniejszych zakładach produkcyjnych schemat organizacyjny DGN zawiera mniej samodzielnych komórek organizacyjnych, a spełniane przez ftie funkcje są w komórkach wspólnych. W małych zakładach rolę działu gospodarki narzędziowej odgrywa już tylko sekcja gospodarki narzędziowej schemat jej struktury organizacyjnej stanowi znaczne uproszczenia schematu przedstawionego na rysunku 17-2.

więcej