Szlifowanie otworów w przedmiotach o kształcie pierścieni lub tulei odbywa się w sposób pokazany na rys. 8-9a. Przedmiot zamocowany w uchwycie samocentrującym wykonuje tylko ruch obrotowy dookoła swej osi, a wszystkie ruchy pozostałe wykonuje ściernica.
Zalecane wartości kątów przyłożenia i natarcia w nożach tokarskich w zależności od własności materiału skrawanego są podane w tabl. 11-2. Kąt przystawienia vcr głównej krawędzi ostrza jest przyjmowany w szerokich granicach w zależności od typu narzędzia. W nożach tokarskich ogólnego przeznaczenia wartość tego kąta wynosi 30-ś-90° i jest dobierana stosownie do sztywności układu „obrabiarka-uchwyt-narzędzie- -przedmiot” (na rys. 2-14 przedstawiono pracę dwóch noży tokarskich z różnymi kątami przystawienia). Przy małym kącie przystawienia siła skrawania działająca prostopadle do głównej krawędzi ostrza rozkłada się na dużą siłę składową Fp i małą siłę składową Ff. Siła składowa Fp po- woduje odginanie toczonego wałka i dlatego przy małej jego sztywności powstaje po obróbce znaczny błąd kształtu wałka (baryłkowość). Jeśli kąt przystawienia jest duży, siła składowa F’v jest odpowiednio mniejsza i przy tej samej sztywności toczonego wałka błąd jego kształtu po obróbce jest mniejszy. Błąd obróbki pochodzący od sił skrawania jest uzależniony nie tylko od sztywności przedmiotu obrabianego, ale również od sztywności obrabiarki, uchwytu i narzędzia z tego powodu wspomniano powyżej o zależności kąta przystawienia od sztywności całego układu o-u-n-p. W nożach tokarskich przeznaczonych do toczenia kopiowego kąt przystawienia xr ma wartość większą od 90°.
Obie te płaszczyzny kierunkowe (Pf i Pp) są płaszczyznami obu kierunkowych przekrojów ostrza. Kąty ostrza występujące w tych płaszczyznach są nazywane kątami kierunkowymi, w odróżnieniu od kątów głównych
Spośród trzech zmiennych parametrów skrawania prędkość skrawania ma największy wpływ na temperaturę skrawania. Ze wzrostem prędkości skrawania rośnie temperatura ostrza. Temperaturę ostrza bez stosowania jego chłodzenia można obliczyć na podstawie wzorów empirycznych:
Mechanikę powstawania wióra ścinanego można zawęzić do okresu czasu, w którym wyobrażalna płytka 5 (z rys, 3-3a) będzie przekształcała się w kolejny, następny element wióra (rys. 3-4).
Pasy klinowe charakteryzują się dużą wytrzymałością, nadają się więc do przenoszenia dużych mocy. Pasy te pracują najczęściej w zespole składającym się z kilku sztuk. Z uwagi na znaczną wysokość przekroju pasy te wykazują mniejszą podatność na zginanie, a zatem wymagają stosowania kół o większych średnicach.
Kąt przyłożenia a0 odgrywa uboczną rolę w procesie skrawania. Jego obecność zapobiega nadmiernemu tarciu powierzchni przyłożenia ostrza o materiał skrawany. Wartości kątów przyłożenia są różne w zależności od typu i warunków eksploatacji narzędzia. W nożach tokarskich kąty te są przyjmowane w granicach 6-hl2°. We frezach mają one na ogół większe wartości – 10-20° (25°), natomiast w przeciągaczach są one rzędu 0,5 do 3°.
Frezy te, o średnicach zewnętrznych: 45, 50 i 63 mm, są wykonywane jako frezy nasadzane (PN-74/M-57612), natomiast frezy o średnicach mniejszych, tzn. 12, 16, 20 i 25 mm, są wykonywane jak trzpieniowe.
Przykłady przedmiotów obrabianych przeciągaczami zewnętrznymi przedstawiono na rys. 13-11. Powierzchnie przeciągane zaznaczono grubymi liniami. Przeciąganie powierzchni zewnętrznych wykonuje się najczęściej na przeciągarkach pionowych (rys. 13-12). Powierzchnie obrabiane mogą być surowymi powierzchniami odlewów lub odkuwek, mogą też być powierzchniami wstępnie obrobionymi na drodze frezowania lub strugania. Wielkość naddatku pozostawionego- ną obróbkę powierzchni surowych wynosi najczęściej 3-P6 mm, a na obróbkę powierzchni wstępnie obrobionych 1 mm. ,
Prędkości obrotowe efektywne ne są rzeczywistymi prędkościami wrzeciona obrabiarki przy pełnym (znamionowym) obciążeniu silnika napędowego. Prędkości te brane są pod uwagę przy sprawdzaniu kontrolnym (odbiorze) obrabiarki.
Szlifowanie wałków zamocowanych w kłach nosi nazwę szlifowania kłowego. Rozróżnia się szlifowanie kłowe z posuwem wzdłużnym (rys. 8-6a) oraz z posuwem poprzecznym, czyli tzw. szlifowanie wgłębne (rys. 8-6b). W obu odmianach szlifowania kłowego wałków ruch główny (roboczy) wykonuje ściernica 1 z prędkością obwodową vs m/s, a przedmiot obrabiany 2 – ruch posuwowy obrotowy z prędkością obwodową vp ui/min. Dodatkowymi ruchami posuwowymi są:
Płaszczyzna podstawowa Pr (rys. 2-la) jest to umownie przyjęta (ze względu na zamocowanie na obrabiarce) płaszczyzna w narzędziu skrawającym, zajmująca z reguły położenie prostopadłe do kierunku ruchu głównego. W przypadku noża tokarskiego z kwadratowym lub prostokątnym przekrojem trzonka płaszczyzna ta pokrywa się z dolną płaszczyzną podstawy noża. W szerokim pojęciu za płaszczyznę podstawową uważa się każdą płaszczyznę równoległą do poprzedniej i przechodzącą na przykład przez wierzchołek ostrza noża W łub przez dowolny punkt A .leżący na głównej krawędzi skrawającej WU.
zero komentarzy