Pasy klinowe charakteryzują się dużą wytrzymałością, nadają się więc do przenoszenia dużych mocy. Pasy te pracują najczęściej w zespole składającym się z kilku sztuk. Z uwagi na znaczną wysokość przekroju pasy te wykazują mniejszą podatność na zginanie, a zatem wymagają stosowania kół o większych średnicach.

Kąt przyłożenia a0 odgrywa uboczną rolę w procesie skrawania. Jego obecność zapobiega nadmiernemu tarciu powierzchni przyłożenia ostrza o materiał skrawany. Wartości kątów przyłożenia są różne w zależności od typu i warunków eksploatacji narzędzia. W nożach tokarskich kąty te są przyjmowane w granicach 6-hl2°. We frezach mają one na ogół większe wartości – 10-20° (25°), natomiast w przeciągaczach są one rzędu 0,5 do 3°.

Frezy te, o średnicach zewnętrznych: 45, 50 i 63 mm, są wykonywane jako frezy nasadzane (PN-74/M-57612), natomiast frezy o średnicach mniejszych, tzn. 12, 16, 20 i 25 mm, są wykonywane jak trzpieniowe.

Przykłady przedmiotów obrabianych przeciągaczami zewnętrznymi przedstawiono na rys. 13-11. Powierzchnie przeciągane zaznaczono grubymi liniami. Przeciąganie powierzchni zewnętrznych wykonuje się najczęściej na przeciągarkach pionowych (rys. 13-12). Powierzchnie obrabiane mogą być surowymi powierzchniami odlewów lub odkuwek, mogą też być powierzchniami wstępnie obrobionymi na drodze frezowania lub strugania. Wielkość naddatku pozostawionego- ną obróbkę powierzchni surowych wynosi najczęściej 3-P6 mm, a na obróbkę powierzchni wstępnie obrobionych 1 mm. ,

Prędkości obrotowe efektywne ne są rzeczywistymi prędkościami wrzeciona obrabiarki przy pełnym (znamionowym) obciążeniu silnika napędowego. Prędkości te brane są pod uwagę przy sprawdzaniu kontrolnym (odbiorze) obrabiarki.

Szlifowanie wałków zamocowanych w kłach nosi nazwę szlifowania kłowego. Rozróżnia się szlifowanie kłowe z posuwem wzdłużnym (rys. 8-6a) oraz z posuwem poprzecznym, czyli tzw. szlifowanie wgłębne (rys. 8-6b). W obu odmianach szlifowania kłowego wałków ruch główny (roboczy) wykonuje ściernica 1 z prędkością obwodową vs m/s, a przedmiot obrabiany 2 – ruch posuwowy obrotowy z prędkością obwodową vp ui/min. Dodatkowymi ruchami posuwowymi są:

Płaszczyzna podstawowa Pr (rys. 2-la) jest to umownie przyjęta (ze względu na zamocowanie na obrabiarce) płaszczyzna w narzędziu skrawającym, zajmująca z reguły położenie prostopadłe do kierunku ruchu głównego. W przypadku noża tokarskiego z kwadratowym lub prostokątnym przekrojem trzonka płaszczyzna ta pokrywa się z dolną płaszczyzną podstawy noża. W szerokim pojęciu za płaszczyznę podstawową uważa się każdą płaszczyznę równoległą do poprzedniej i przechodzącą na przykład przez wierzchołek ostrza noża W łub przez dowolny punkt A .leżący na głównej krawędzi skrawającej WU.

W zależności od udziału pracownika produkcyjnego w ostrzeniu narzędzi skrawających można wyodrębnić trzy systemy:

a. Pełny udział pracowników produkcyjnych. Wszystkie narzędzia są ostrzone przez pracowników użytkujących te narzędzia. System ten ma miejsce tylko w bardzo małych warsztatach.

Uwagi dotyczące głębokości skrawania przy frezowaniu były podane poprzednio. Wartości posuwów na jedno ostrze freza przy zgrubnym frezowaniu płaszczyzn frezami walcowymi na frezarkach wspornikowych są przyjmowane w granicach 0,1-P0,2 mm, a wartości posuwów na jeden obrót freza przy wykańczającym frezowaniu – 0,1-P3,0 mm.

Na drodze od źródła napędu do organów roboczych obrabiarki znajduje się wiele współpracujących ze sobą mechanizmów, które spełniają dwa główne zadania: przenoszenie napędu i przekształcanie (zmiana) ruchu. Źródło napędu (silnik) wykonuje najczęściej ruch obrotowy. Jeżeli organ roboczy (np, wrzeciono tokarki) również wykonuje ruch obrotowy, nie ma przekształcenia przenoszonego ruchu, lecz tylko zmiana prędkości obrotowej oraz zmiana miejsca, w którym ten ruch jest wykonywany. O ile natomiast organ roboczy wykonuje inny ruch niż źródło napędu, to oprócz zmiany miejsca odbywa się w mechanizmach zespołów roboczych prze kształcanie ruchu. Różnych odmian przekształcania ruchu jest wiele, np. z obrotowego ciągłego na obrotowy okresowy, prostoliniowy ciągły lub okresowy itp.

Napędami hydropneumatycznymi są nazywane takie napędy, w których źródłem energii jest – podobnie jak przy napędzie pneumatycznym – sprężone powietrze. Różnica polega na tym, że w’skutek zastosowania dodatkowych urządzeń hydraulicznych wyeliminowano tu szkodliwy wpływ ściśliwości powietrza. Wyjaśnienie zasady działania takiego napędu jest przedstawione na przykładzie jego zastosowania do przesuwu jednostki wiertarskiej (rys. 18-9).

Ściernice są narzędziami należącymi do grupy wyrobów ściernych. Rozróżnia się następujące rodzaje wyrobów ściennych: