Płaszczyzna podstawowa Pr (rys. 2-la) jest to umownie przyjęta (ze względu na zamocowanie na obrabiarce) płaszczyzna w narzędziu skrawającym, zajmująca z reguły położenie prostopadłe do kierunku ruchu głównego. W przypadku noża tokarskiego z kwadratowym lub prostokątnym przekrojem trzonka płaszczyzna ta pokrywa się z dolną płaszczyzną podstawy noża. W szerokim pojęciu za płaszczyznę podstawową uważa się każdą płaszczyznę równoległą do poprzedniej i przechodzącą na przykład przez wierzchołek ostrza noża W łub przez dowolny punkt A .leżący na głównej krawędzi skrawającej WU.
Płaszczyzna głównej krawędzi skrawającej (skrawania) Ps jest to płaszczyzna prostopadła do płaszczyzny podstawowej i poprowadzona przez główną krawędź skrawającą. W wypadku gdy krawędź skrawająca nie jest prostoliniowa, lecz krzywoliniowa, płaszczyznę tę przeprowadza się stycznie do krawędzi skrawającej w rozpatrywanym jej punkcie.
Płaszczyzna głównego przekroju ostrza P0 jest to płaszczyzna przeprowadzona prostopadle do obu płaszczyzn Pr i Ps i przechodząca przez rozpatrywany punkt A głównej krawędzi skrawającej (główna krawędź skrawająca nazywana jest często – dla uproszczenia – główną krawędzią ostrza, a pomocnicza krawędź skrawająca – pomocniczą krawędzią ostrza. Te uproszczone nazwy będą stosowane w dalszej części książki).
Rysunek 2-1 b przedstawia widok noża z góry z zaznaczonymi śladami płaszczyzn P„ i Pc na płaszczyznę podstawową Pr. Dla pomocniczej krawędzi WY można poprowadzić dwie analogiczne płaszczyzny: P’s – płaszczyznę pomocniczą krawędzi skrawającej oraz P’0 – płaszczyznę pomocniczego przekroju ostrza.
zero komentarzy