Szmergiel składem swym jest zbliżony do korundu. Różni się od niego mniejszą twardością i większą ilością domieszek. Jest stosowany jako proszek do wyrobu past polerskich oraz papierów ściernych.
We‘wszystkich odmianach noży kształtowych kształtową powierzchnią jest powierzchnia przyłożenia. Powierzchnia natarcia jest powierzchnią płaską i tylko tę powierzchnię szlifuje się podczas ostrzenia noża. Wielkości zapasów na ostrzenie noży kształtowych pokazano (zakreskowane pola) na rys. 11-16, a przykład ich ostrzenia – na rys. 11-17.
Wygląd zewnętrzny i przykłady zastosowania składanych noży tokarskich imakowych ogólnego przeznaczenia, nazywanych nożami oprawkowymi, pokazano na rys. 11-6. Noże te dzielą się na dwie grupy. Do pierwszej grupy należą noże ze stali szybkotnącej wykonywane ze znormalizowanych półfabrykatów o przekroju okrągłynt, kwadratowym lub prostokątnym. Półfabrykaty te są objęte normą PNW5/M-58700. Do drugiej grupy należą noże o małych przekrojach trzonków, zaopatrzone w płytki z węglików spiekanych. Symbole oprawek są podane na rysunku.
Układem odniesienia jest nazywany zespół płaszczyzn, osi i punktów służących do jednoznacznego określenia geometrii ostrza, tzn. jego kątów i wymiarów długości. Geometrię ostrza narzędzi skrawających można rozpatrywać w czterech układach odniesienia: narzędzia, technologicznym, ustawienia i roboczym (wg PN-76/M-01021).
Wzory o podobnej postaci są przytaczane w literaturze dla przypadków szlifowania otworów oraz płaszczyzn. W rzeczywistości ostrza ściernicy nie są rozmieszczone szeregowo i prawdopodobieństwo pracy następnego ostrza w tej samej płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu ściernicy jest znikomo małe. Sąsiednie ostrza w kolejności obrotu ściernicy pracują więc w różnych płaszczyznach, co powoduje, że warstwa skrawana przez jedno ostrze ściernicy ma kształt pokazany na rys. 8-5a. Ostrze faktycznie rozpoczyna skrawanie w punkcie P, a kończy w pujikcie K. Jeżeli ponadto uwzględnić obrót przedmiotu w czasie pracy ostrza, to punktem wyjścia ostrza z materiału będzie punkt K'. Kształtowanie zarysu powierzchni obrobionej przez szlifowanie w ujęciu zbliżonym do rzeczywistości przedstawiono na rys. 8-5b.
Węglik krzemu, nazywany również karborundem, jest otrzymywany w piecach elektrycznych przez spiekanie w. temperaturze około 1920°C piasku kwarcowego ze sproszkowanym węglem. Węglik krzemu odznacza się wysoką twardością (klasa 9,5), Ziarna węglika krzemu otrzymywane przy rozłupywaniu mają wyjątkowo ostre krawędzie, a tym samym i wysokie własności skrawne. Wadą tych ziarn jest znaczna ich kruchość. Z tego względu węglik krzemu stosowany jest do wyrobu ściernic l przeznaczonych do szlifowania metali odznaczających się małą wytrzy- małością na rozęiąganie, lecz dużą twardością. Jest on również stosowany do szlifowania węglików spiekanych. W tym przypadku musi jednak odznaczać się wyższą jakością, a przede wszystkim zwiększoną czystością.
Przy przejściach wykańczających konieczne jest uzyskiwanie wymaganej dokładności wymiaru obróbkowego i kształtu oraz wymaganej chropowatości powierzchni obrobionej. Spełnienie tych wymagań jest możliwe przy znacznie mniejszych (niż przy przejściach wstępnych) posuwach i głębokościach skrawania, co nie daje wysokiego stopnia wykorzystania mocy obrabiarki. Z tych względów dla przejść wykańczających odpadają z reguły ograniczenia z tytułu mocy obrabiarki i wytrzymałości narzędzia.
W strukturze organizacyjnej działu lub sekcji gospodarki narzędziowej są przewidziane dwa piony: pierwszy – funkcjonalny, zajmujący się sprawami planowania, zaopatrzenia oraz nadzoru technicznego i należący do‘ zarządu przedsiębiorstwa, drugi – wydział narzędziowy, którego głównym zadaniem jest wyrób narzędzi i innych pomocy warsztatowych (uchwytów, sprawdzianów itp,).
Na pracujące ostrza 1, 2 i 3 freza walcowego działają siły Fu F2 i Fs (rys. 7-1 la). Wartości tych sił są różne i zależą od grubości warstw skrawanych, które z kolei zależą od chwilowych położeń tych ostrzy określonych kątami cpj, i cp3. Siły te mogą być rozłożone na składowe siły obwodowe: Fvi, Fz„ i Fm oraz na składowe siły promieniowe Frl, Ft2 i Fn. Dodane geometrycznie składowe siły obwodowe dają sumaryczną siłę obwodową Fv i analogicznie – składowe siły promieniowe dają sumaryczną siłę promieniową Fr. Wypadkową sił Fv i Fr jest siła F. W przypadku pracy freza z ostrzami śrubowymi występuje trzecia siła składowa F0, działająca w kierunku osi freza (rys. 7-1 lb).
Noże tokarskie stanowią bardzo liczną grupę narzędzi skrawających, różniących się przeznaczeniem, sposobem kształtowania powierzchni obrabianej, rozwiązaniem konstrukcyjnym, sposobem mocowania itp. Ze względu na przeznaczenie można wyróżnić:
Odmiana zużycia pokazana na rys. b różni się od poprzedniej tym, że wytarcie materiału ostrza od strony powierzchni natarcia o głębokości gn i szerokości bn nie tworzy żłobka, lecz zaczyna się od samej krawędzi ostrza. Taka odmiana zużycia ostrza występuje również przy skrawaniu metali plastycznych, lecz o małej wytrzymałości i przy małych grubościach warstwy skrawanej, tzn. w tych przypadkach, gdy nacisk wióra na powierzchnię natarcia jest w przybliżeniu jednakowy na całej powierzchni styku z ostrzem. Materiał ostrza – stale narzędziowe.
Ostatnia część składowa przeciągacza, nazywana tylnym podparciem, istnieje tylko w przeciągaczach ciężkich, wymagających podczas pracy ich podparcia w podtrzymce. Przy przeciąganiu na przeciągarkach pionowych ta ostatnia część przeciągacza jest odpowiednio zmieniona i pełni funkcję drugiego chwytu do zawieszania przeciągacza w górnym suwaku obrabiarki. „
zero komentarzy