Monthly Archives Wrzesień 2015

W roboczej części gwintownika (rys. 15-4) z naciętym lub walcowanym gwintem rozróżnia się część skrawającą o długości oraz część prowadzącą o długości I2. Ostrza części skrawającej są ścięte pod kątem xr, co ułatwia wprowadzenie gwintownika do otworu oraz powoduje rozkład pracy skrawania na kolejno pracujące po sobie ostrza tej części. Część prowadząca gwintownika ma niewielką zbieżność w kierunku chwytu, co f – czqii skrowajgca, 2 – cząii prowadzqca. 3 – chwyt jest konieczne dla zmniejszenia tarcia ostrzy tej części o powierzchnię naciętego gwintu, '

– Pełny projekt noża kształtowego obejmuje:

– określenie wymiarów gabarytowych noża,

– wyznaczenie zarysu noża,

Zasadę pracy wiertła płaskiego z wewnętrznym odprowadzaniem wióra przedstawia rys. 12-6. Olej jest doprowadzany przewodem 1 do komory ciśnieniowej 2, z której jest kierowany po zewnętrznej stronie przedłużacza wiertał 3 do dna wierconego otworu. Stąd – razem z wiórami – odpływa wnętrzem narzędzia (przedłużacza). Czoło obracającego się przedmiotu musi być uszczelnione przy komorze ciśnieniowej miedzianym pierścieniem 4 lub specjalną uszczelką. Przedłużacz wiertła, nazywany w tym przypadku drągiem, jest prowadzony w podtrzymce 5.

Noże kształtowe są przeznaczone do obróbki bardziej złożonych powierzchni metodą odwzorowania zarysu krawędzi ostrza. Noże te, jako narzędzia specjalne, są stosowane w produkcji wielkoseryjnej i masowej przed miotów o stosunkowo niedużych wymiarach gabarytowych, najczęściej na rewolwerówkach i automatach tokarskich. Zaletą stosowania tych noży jest krótki czas toczenia powierzchni kształtowej, bez potrzeby stosowania kopiałów. Dokładność obróbki nie zależy przy tym od kwalifikacji pracownika obsługującego obrabiarkę.

Zależność trwałości ostrza T od prędkości skrawania jest wyrażona ogólnym wzorem tzw. stała, reprezentująca wpływ wszystkich czynników osobno we wzorze nie wyodrębnionych w sensie fizycznym stała CT jest równa okresowi trwałości ostrza przy prędkości skrawania v = 1 m/min, wykładnik potęgowy, znajdowany doświadczalnie wartość wykładnika s dla węglików spiekanych wynosi 3-ś-6, zaś dla stali szybkotnących 8-ś-10.

Przy skrawaniu materiału grubymi warstwami ostrza przeciągacza pracują przy zmniejszonej szerokości warstwy skrawanej, a jednocześnie przy zwiększonej grubości tej warstwy, przez co uzyskuje się zmniejszenie oporu właściwego skrawania. Ostrza przeciągacza pracują grupowo, przy czym zespołowa praca ostrzy w każdej grupie stanowi pewien zamknięty cykl usuwania materiału. '

Zadaniem tej sekcji jest kontrola zakupu narzędzi z zewnątrz, kooperacji i planowania zapotrzebowania materiałów dla narzędziowni. Sekcja ta obejmuje trzy referaty i centralny magazyn narzędzi.

Ze względu na sposób pracy rozróżnia się narzynki jednolite i dzielone. Narzynkami jednolitymi gwint nacina się za jednym przejściem, a na- rzynkami dzielonymi – za kilkoma przejściami.

Podstawowymi elementami hydraulicznego napędu obrabiarki (rys. 18-6) są: 1 – elektryczny silnik asynchroniczny, 2 – pompa olejowa, 3 – filtr oleju, 4 – urządzenie rozdzielcze (sterujące), 5 – cylinder napędzający organ roboczy obrabiarki, 6 – zbiornik oleju, 7 – zawór bezpieczeństwa, 8 – dławik. Podczas pracy obrabiarki pompa zasysa olej ze zbiornika i tłoczy go przez filtr i urządzenie rozdzielcze na odpowiednią stronę cy tłok – przesuwa go, pokonując siłę oporu R. Dla umożliwienia ruchu tłoka w obu kierunkach urządzenie rozdzielcze łączy na przemian przewód tłoczny pompy z jednym lub drugim przewodem cylindra. Gdy jednym przewodem olej jest doprowadzany do cylindra, to drugim odpływa do zbiornika. W celu zabezpieczenia układu przed nadmiernym wzrostem ciśnienia oleju (co może mieć miejsce w przypadku zbyt dużej siły oporu R lub oparcia się tłoka o dno cylindra), w odgałęzieniu przewodu tłocznego pompy znajduje się zawór bezpieczeństwa. Zawór ten otwiera się samoczynnie, gdy ciśnienie oleju wzrośnie ponad ustaloną do- puszczalną wartość. Jeżeli część oleju zawsze odpływa do zbiornika przez zawór, to nosi cm wtedy nazwę zaworu przelewowego.

Twardość ściernicy określa się odpornością spoiwa na odrywanie ziarn ściernych z jej powierzchni roboczej pod działaniem sił zewnętrznych. Twardość wyrobów ściernych oznacza się dużymi literami alfabetu, począwszy od litery E do T (wg wzrastającej twardości).

Noże zębatkowe Sunderlanda różnią się od noży Maaga tym, że pracują one w płaszczyźnie poziomej, a nie pionowej, oraz że dodatni kąt natarcia w układzie ustawienia, tzn. po zamocowaniu go na obrabiarce, jest równy wykonawczemu kątowi natarcia, czyli yiu = yf = 4°. Podobnie afu = Uf = 6°52′.

Siła, z jaką ostrze narzędzia oddziałuje na materiał warstwy skrawanej, powodując przetwarzanie jej w wiór, jest nazywana siłą skrawania. Siła ta jest niezbędna dla pokonywania oporu, jaki stawia ten materiał prze ciwko odkształceniom sprężystym i plastycznym, niszczeniu spójności materiału, oraz tarcia. Całkowita siła skrawania, jako wypadkowa sił składowych oddziaływania ostrza na materiał skrawany, jest równa sile oddziaływania materiału skrawanego na ostrze.