Rozróżnia się ślimaki walcowe prostoliniowe i krzywoliniowe. Ślimakami prostoliniowymi są nazywane takie ślimaki, których powierzchnia śrubowa powstaje przez obrót i przesuw linii prostej, krzywoliniowe przez obrót i przesuw dowolnej linii krzywej. Spośród ślimaków prostoliniowych najbardziej rozpowszechnione są ślimaki spiralne i pseudospiralne (konwolwentowe).
Noże dłutownicze Maaga należą do grupy narzędzi zębatkowych, przeznaczonych do nacinania uzębienia zewnętrznego w kołach zębatych z zębami prostymi i śrubowymi. W najprostszym przypadku noże te powinny mieć długość większą od obwodu koła podziałowego w obrabianym kole zębatym. Takich noży jednak nie stosuje się, zastępując je nożami o długości od kilku do kilkunastu podzialek, pracującymi metodą obwiedniową przerywaną, Przy pracy na dłutownicach Maaga koło obrabiane po obrobieniu jednej lub kilku podziałek odsuwa się od narzędzia i wraca do położenia wyjściowego dla obrabiania dalszych podziałek (przy pracy na dłutownicach Sunderlanda wycofywane i przesuwane jest narzędzie). Podobnie jak frezy ślimakowe modułowe oraz noże Fellowsa, noże zębatkowe Maaga dzielą się na zdzieraki, półwykańczaki oraz wykańczaki.
W gwintownikach kompletowych średnice zewnętrzne oraz podziałowe części prowadzącej są przyjmowane według dwóch systemów. Pierwszy system (rys. 15-6a) polega na tym, że średnice podziałowe gwintownika wstępnego 1 i zdzieraka 2 są sobie równe. W związku z tym zdzierak pogłębia tylko bruzdę wstępnie naciętą przez gwintownik wstępny. Przy drugim systemie (rys. 15-6b) wszystkie gwintowniki kompletu mają różne średnice podziałowe, gwintownik zdzierak nie tylko więc pogłębia bruzdę, lecz dodatkowo skrawa materia! na bocznych powierzchniach gwintu. Pierwszy system jest stosowany przy gwintownikach walcowanych, a drugi – toczonych.
Najbardziej ogólnym podziałem frezów jest podział ze względu na ich przeznaczenie. Rozróżnia się więc frezy do obróbki płaszczyzn, rowków, gwintów, uzębień itp. Frezy te są w (Większości objęte normami państwowymi i nazywane frezami normalnymi. Oprócz nich stosowane są w przemyśle frezy specjalne, służące przeważnie do obróbki kształtowych powierzchni określonych prżedmiótów obrabianych.
Obróbka uzębień jest dokonywana różnymi narzędziami według trzech metod, do których należą: metoda kształtowa, kopiowa i obwiedniowa. W metodzie kształtowej zarys narzędzia ma kształt wrębu koła obrabianego. Narzędziem może być kształtowy nóż dłutowniczy, frez modułowy krążkowy lub trzpieniowy, bądź – w obróbce wykańczającej – odpowiednio zaprofilowana ściernica.
Noże z ostrzami diamentowymi mają w większości diamenty mocowane mechanicznie w sposób rozłączny, z wyjątkiem małych nożyków oprawkowych do wytaczania otworów o niewielkich średnicach (ostrze diamentowe zalewa się w gnieździe odpowiednim stopem). Istnieje kilka sposobów mocowania diamentów. W rozwiązaniu pokazanym na rys. 11-12 diament 1 z dwiema równoległymi powierzchniami płaskimi jest zabezpieczony przed obrotem przez dopasowaną do niego podkładkę ustawczą 2. Grubość podkładki jest nieco mniejsza od grubości diamentu, dzięki czemu można wkrętem 3 i płytką mocującą 4 docisnąć diament do gniazda trzonka noża 5. Po zamocowaniu diamentu wkręt zaciskowy zostaje zabezpieczony plombą ołowianą 6,
Przy bezkłowym szlifowaniu wałków oś obrotu wałka znajduje się nad płaszczyzną osi tarcz (ok. 1/15 d). W przypadku ustawienia osi wałka na poziomie osi tarcz powstaje błąd kształtu walka nazywany graniastością (rys. 8-8). Zarys takiego walka w przekroju prostopadłym do osi powstaje przez połączenie wzajemnie stycznych łuków wykreślonych dużym (R) i małym (r) promieniem z każdego wierzchołka trójkąta równobocznego. Wszystkie wymiary średnic takiego wałka są sobie równe, a mimo to wałek nie jest okrągły, czyli nie ma zarysu kołowego.
zero komentarzy