Przekroczeniu wytrzymałości na ścinanie materiału skrawanego towarzyszy przesunięcie się naroża D do położenia D', w związku z czym wiór po stronie przeciwnej do ostrza ma wyraźnie widoczne schodki. Z tego powodu taki wiór jest nazywany wiórem schodkowym.
Oddziaływanie ostrza na materiał warstwy skrawanej powoduje, że przed wystąpieniem ścięcia ziarna znajdujące się w obszarze powstającego elementu wióra doznają wewnętrznych przemieszczeń, powodujących silne wydłużenie ziarn wzdłuż tzw, linii zgniotu. Mechanika powstawania tych wydłużeń jest przedstawiona schematycznie na rys. 3-5a, natomiast obraz tych wydłużeń na rys, 3-5b. Kąt rj, jaki tworzą te linie z płaszczyzną poślizgu, wynosi 0-30° i jest nazywany kątem zgniotu. Struktura materiału charakteryzująca się częściowym uporządkowaniem ziarn (krystalitów) jest nazywana teksturą.
Określona budowa i charakterystyka wióra ściśle odpowiadają określonym własnościom materiału skrawanego oraz konkretnym warunkom skrawania, jak prędkość i głębokość skrawania, posuw, geometria ostrza, warunki jego chłodzenia i smarowania, itp. Zmiana własności materiału skrawanego lub warunków skrawania prowadzi do powstawania wióra p innej charakterystyce zewnętrznej i wewnętrznej.
Przy zgrubnym toczeniu wałka z małą prędkością skrawania i dużym posuwem tworzy się wiór segmentowy, przy toczeniu zaś wykańczającym tego samego materiału i tym samym nożem, lecz z większą prędkością skrawania i z mniejszym posuwem, tworzy się wiór wstęgowy.
Wiór odrywany (rys 3-6) powstaje wówczas, gdy zerwanie (zburzenie) spójności materiału warstwy skrawanej pod wpływem oddziaływania ostrza na ten materiał jest wynikiem przekroczenia wytrzymałości rozdzielczej tego materiału, co najczęściej ma miejsce przy skrawaniu metali ocenianych ogólnie jako metale kruche (żeliwo szare).
zero komentarzy