Ostrzenie frezów ścinowych

Ostrzenie frezów walcowych z ostrzami ścinowymi odbywa się zasadniczo tylko przez szlifowanie powierzchni przyłożenia ostrzy na uniwersalnych szlifierkach narzędziowych (ostrzarkach). Jedynie w przypadku nadmiernego zużycia ostrzy, łącznie z wykruszeniami krawędzi skrawających, ostrzenie obejmuje również szlifowanie powierzchni natarcia. Szlifowanie powierzchni przyłożenia ostrzy ścinowych może odbywać się czołową powierzchnią ściernicy garnkowej (rys. 14-8a) lub powierzchnią obwodową ściernicy tarczowej (rys. 14-8b). aj b)

Sposobem gwarantującym jednakową wysokość wszystkich ostrzy freza jest uprzednie przeszlifowanie ich „na okrągło” i pozostawienie podczas szlifowania powierzchni przyłożenia wąskich łysinek walcowych o szerokości rzędu 0,05 mm.

Ostrzenie frezów walcowo-czołowych i frezów tarczowych trzystron- nych, mających ostrza na obwodowej powierzchni walcowej i na czole, składa się z dwóch zabiegów. Ostrza obwodowe w tych frezach są ostrzone tylko przez szlifowanie ich powierzchni przyłożenia czołem ściernicy garnkowej.

Ustawienie freza walcowo-czołowego lub tarczowego podczas szlifowania powierzchni przyłożenia ostrza czołowego przedstawia rys. 14-9. Szlifowane ostrze czołowe ustawia się tak, by jego krawędź zajmowała . położenie poziome. Następnie skręca się oś freza w płaszczyźnie poziomej o kąt przystawienia krawędzi czołowej wynoszący 1-4-3° oraz podnosi się oś freza w płaszczyźnie pionowej o kąt przyłożenia a’D.

Ostrzenie frezów kątowych odbywa się przy podobnym ustawieniu jak podczas szlifowania powierzchni przyłożenia ostrzy czołowych we frezach walcowo-czołowych. Krawędź skrawająca szlifowanego ostrza musi zajmować położenie poziome. ,

Głowice frezowe mogą być ostrzone dwiema metodami. Pierwsza z nich jest podobna do ostrzenia frezów walcowo-czołowych. Pewną niewygodę stanowią tu duże wymiary gabarytowe głowic i duży ich ciężar dla ułatwienia ostrzenia głowic tą metodą wiele firm zagranicznych produkuje specjalne ostrzarki do głowic. Druga metoda polega na wyjęciu z korpusu głowicy wstawionych ostrzy i przeszlifowaniu ich poza korpusem. Przeszlifowane ostrza mocuje się następnie w korpusie głowicy z użyciem specjalnego wzornika lub urządzenia czujnikowego umożliwiającego jednakowe wysunięcie ostrzy w kierunku promieniowym i osiowym. W naszym kraju częściej jest stosowana metoda pierwsza.