Trzy odmiany ostrzy ścinowych przedstawia rys. 14-1. Ostrza jedności- nowe (a), nazywane również ostrzami drobnymi, są ostrzami słabymi i mają małą przestrzeń rowka wiórowego. Z tego względu nie nadają się do pracy z dużymi posuwami. Ostrza te występują we frezach kątowych oraz frezach walcowych i walców,o-czołowych, ale przeznaczonych tylko do obróbki metali twardych o wytrzymałości powyżej 900 MPa. Jest to podyktowane zapewnieniem dostatecznej równomierności pracy freza przy małej głębokości frezowania i przy małych posuwach na jedno ostrze, Z uwagi na dużą wytrzymałość materiału skrawanego ostrza te mają mały kąt natarcia (0-5°). Frezowanie rowków wiórowych w takich frezach odbywa się jednym frezem kątowym z kątem o.
Ostrza dwuścinowe (b), nazywane również ostrzami grubymi, są to ostrza mocne, z dużą przestrzenią rowka wiórowego, nadające się do pracy z dużymi posuwami. Ostrza te występują we frezach walcowych, walcowo-czołowych, tarczowych i innych, przeznaczonych do frezowania żeliwa i stali średnio twardej o wytrzymałości do 900 MPa. Frezy handlowe z tymi ostrzami mają kąt natarcia 15°. W przypadkach frezów przeznaczonych do skrawania metali miękkich, głównie lekkich, kąt natarcia wynosi 20°, Ostrza dwuścinowe są frezowane dwukrotnie. Pierwsze frezowanie odbywa się frezem kątowym z kątem cll przy drugim frezowaniu ścina się grzbiet na kąt a2.
Podobne zalety wykazują ostrza z grzbietem krzywoliniowym (rys. c) (nazywane również ostrzami parabolicznymi, ponieważ ich grzbiet ma zarys krzywej paraboli) i z największą przestrzenią rowka wiórowego – bez uszczerbku dla wytrzymałości samego ostrza. Wadą tych ostrzy jest ko- meczność użycia do ich wykonania specjalnych frezów kształtowych, tzw. frezów narzędziowych.
Na powierzchni przyłożenia ostrzy ścinowych pozostawia się łysinkę walcową J' o szerokości nie przekraczającej 0,05 mm, gwarantującą jednakową wysokość ostrzy we frezie.
zero komentarzy