Siła, z jaką ostrze narzędzia oddziałuje na materiał warstwy skrawanej, powodując przetwarzanie jej w wiór, jest nazywana siłą skrawania. Siła ta jest niezbędna dla pokonywania oporu, jaki stawia ten materiał prze ciwko odkształceniom sprężystym i plastycznym, niszczeniu spójności materiału, oraz tarcia. Całkowita siła skrawania, jako wypadkowa sił składowych oddziaływania ostrza na materiał skrawany, jest równa sile oddziaływania materiału skrawanego na ostrze.
Siłę wypadkową F oddziaływania materiału skrawanego na ostrze narzędzia przy toczeniu wzdłużnym, rozłożoną na siły składowe prostokąt- go układu przestrzennego, przedstawiono na rys, 3-15. Za punkt początkowy O tego układu przyjęto wierzchołek ostrza. ’
Siła Fv działa w kierunku zgodnym z wektorem prędkości ruchu głównego v i jest nazywana składową obioodową (styczną) siłą skrawania. Siła Fj działa w kierunku zgodnym z wektorem prędkości ruchu posuwnego i jest nazywana składową posuwową siłą skrawania.
Siła Fp działa w kierunku prostopadłym do obu poprzednich sił składowych, a jednocześnie w kierunku prostopadłym do powierzchni obrobionej, i jest nazywana składową odporową siłą skrawania (indeks f pochodzi od słowa angielskiego feed – posuw).