Wzajemnemu oddziaływaniu ostrza na materiał skrawany oraz materiału skrawanego na ostrze narzędzia towarzyszy zużycie ostrza. Główną przyczyną tego zużycia jest tarcie nasady wióra o powierzchnię natarcia oraz powierzchni przyłożenia o powierzchnię skrawania (zużycie ścierne). Innymi przyczynami zużycia ostrza może być wykruszenie jego krawędzi, zmiany strukturalne materiału ostrza w wyniku wysokiej temperatury skrawania (zużycie cieplne), utlenianie i zdzieranie powierzchniowych warstw materiału ostrza itp. Charakterystycznymi cechami różnych odmian zużycia ostrza jest postępujące ubywanie jego masy oraz zachodzące zmiany w geometrii ostrza aż do utraty własności skrawanych.
Na rys. 3-25 pokazano trzy typowe odmiany ściernego zużycia ostrza,, z zaznaczeniem charakterystycznych wymiarów. Odmiana zużycia ostrza pokazana na rys. a cechuje się wytarciem przez wiór- materiału ostrza od strony powierzchni natarcia w postaci żłóbka o głębokości g± i szerokości bOd strony powierzchni przyłożenia występuje starcie o szerokości VB (wg oznaczeń międzynarodowych od niemieckiego słowa Verschleissbreite – szerokość starcia). Starcie to powoduje, że rzeczywista krawędź skrawająca jest przesunięta w kierunku żłobka. Odległość e tej krawędzi od dolnej krawędzi żłobka maleje w miarę wzrostu szerokości żłobka. Ta odmiana zużycia ostrza ma miejsce przy skrawaniu metali plastycznych o dużej wytrzymałości, przy znacznych grubo- ściach warstwy skrawanej (ponad 0,5). Materiał ostrza – stale narzędziowe.
zero komentarzy