Czynniki te można podzielić na trzy grupy: a) związane z materiałem skrawanym, b) związane z ostrzem, c) związane z parametrami skrawania. Temperatura skrawania jest tym wyższa, im większa jest twardość i wytrzymałość materiału skrawanego. Opór właściwy skrawania przy obróbce żeliwa jest znacznie mniejszy niż w przypadku obróbki stali. Jednak z uwagi na to, że przy skrawaniu żeliwa tworzy się wiór odrywany (obciążający ostrze na znacznie mniejszym odcinku powierzchni natarcia niż w przypadku wióra ścinanego, np. wstęgowego, powstającego przy skrawaniu stali), występuje większa koncentracja ciepła. A zatem temperatura ostrza przy skrawaniu żeliwa nie jest na tyle mniejsza, jak to by wynikało z porównania oporów właściwych skrawania stali i żeliwa. Przy skrawaniu stali wysokostópowych temperatury skrawania są stosunkowo bardzo wysokie, co wynika z małego przewodnictwa cieplnego tych stali.
Wpływ rodzaju materiału ostrza na temperaturę skrawania można ocenić pośrednio, porównując przewodności cieplne materiałów. Dla materiałów o mniejszej przewodności cieplnej temperatura ostrza jest wyższa. Przy wysokich temperaturach skrawania przewodnictwo cieplne węglików spiekanych grupy wolframowo-tytanowej jest tego samego rzędu co stali szybkotnącej.
Wartość kąta natarcia wyraźnie wpływa na temperaturę skrawania. Im większy kąt natarcia, łym mniejsza temperatura skrawania, co jest tłumaczone zmniejszeniem pracy odkształceń plastycznych materiału skrawanego oraz zmniejszeniem tarcia wióra o powierzchnię natarcia ostrza. Przy skrawaniu z ujemnymi kątami natarcia temperatura ostrza jest zawsze znacznie większa niż przy dodatnich kątach natarcia.
Wszystkie trzy parametry skrawania, tzn. głębokość skrawania, posuw i prędkość skrawania, mają 'bardzo istotny wpływ na temperaturę skrawania. Ze wzrostem głębokości skrawania i posuwu rośnie obciążenie ostrza, a tym samym i ilość ciepła wydzielanego w obszarze skrawania.
zero komentarzy