Z punktu widzenia obróbki skrawanięm najbardziej charakterystyczną cechą tworzyw sztucznych jest duża ich ścierność, czyli zdolność do aktywnego oddziaływania na współpracujący materiał (ścierania). Wysoka ściernośc tworzyw sztucznych, przyczyniająca się do szybkiego zużycia ostrza skrawającego, jest wywołana obecnością takich wypełniaczy, jak włókna szklanego, azbestowego, miki, mączki kamiennej, sproszkowanych metali itp. Dlatego też przy skrawaniu tworzyw sztucznych stosuje się narzędzia’z ostrzami wykonanymi albo ze stali szybkotnących albo z płyt- kami z węglików spiekanych (zalecany gatunek H20S). Coraz większe zastosowanie przy skrawaniu tworzyw sztucznych znajduje diament.
Drugim wymaganiem w stosunku do materiału ostrza jest jego d obre przewodnictwo cieplne. Wynika to z faktu, że tworzywa sztuczne odznaczają się znacznie mniejszym przewodnictwem cieplnym niż metale poddawane obróbce skrawaniem. Jeżeli więc ciepło powstające w obszarze skrawania nie będzie miało możności łatwego odpływu ani do przedmiotu obrabianego, ani do narzędzia, to wystąpi znaczna koncentracja ciepła w tym obszarze, powodująca wzrost temperatury skrawania i w konsekwencji wzrost zużycia ostrza.
Mechanika powstawania wióra jest różna przy skrawaniu metali i przy skrawaniu tworzyw sztucznych. Przy skrawaniu metali dominują plastyczne odkształcenia materiału skrawanego, przy skrawaniu zaś tworzyw sztucznych – odkształcenia sprężyste.
Dalszą cechą charakterystyczną procesu skrawania tworzyw sztucznych jest wydzielanie się szkodliwych pyłów i gazu, co stwarza konieczność stosowania na obrabiarkach specjalnych wyciągów wentylacyjnych.
Uzyskiwana dokładność obróbki przy skrawaniu tworzyw sztucznych zależy od rodzaju materiału. Przy obróbce np. fibry wulkanizowanej można uzyskać odchyłki wymiarowe ±0,1 mm, jednakże po pew-. nym czasie od chwili zakończenia' obróbki wymiary obróbkowe ulegają zmianie. Jest to następstwem powolnego wyzwalania się wewnętrznych odkształceń wywołanych procesem obróbki. Przy skrawaniu twardej gumy odchyłki wymiarowe wynoszą ± 0,05 mm dla krótkich przedmiotów obrabianych, natomiast ±(0,2-0,3) mm – dla przedmiotów dłuższych.
Procesowi skrawania tworzyw sztucznych towarzyszą pewne specyficzne objawy, nazywane anomaliami. Objawami tymi są: rozwarstwienia materiału występujące szczególnie często przy obróbce laminatów, odłupania, pęknięcia, złuszczenia powierzchni, przypalenia itp. Dla zapobie- żenią powstawaniu tych anomalii, a tym samym dla zmniejszenia liczby braków wykonuje się specjalne zabiegi technologiczne poprzedzające właściwą obróbkę, jak np. ukosowanie krawędzi oraz stosowanie odpowiednich podkładek metalowych dla utrzymania spójności materiału obrabianego.
zero komentarzy