Na pracujące ostrza 1, 2 i 3 freza walcowego działają siły Fu F2 i Fs (rys. 7-1 la). Wartości tych sił są różne i zależą od grubości warstw skrawanych, które z kolei zależą od chwilowych położeń tych ostrzy określonych kątami cpj, i cp3. Siły te mogą być rozłożone na składowe siły obwodowe: Fvi, Fz„ i Fm oraz na składowe siły promieniowe Frl, Ft2 i Fn. Dodane geometrycznie składowe siły obwodowe dają sumaryczną siłę obwodową Fv i analogicznie – składowe siły promieniowe dają sumaryczną siłę promieniową Fr. Wypadkową sił Fv i Fr jest siła F. W przypadku pracy freza z ostrzami śrubowymi występuje trzecia siła składowa F0, działająca w kierunku osi freza (rys. 7-1 lb).
Składowa siła obwodowa Fv wywołuje skręcanie i zginanie trzpienia, na 'którym jest osadzony frez składowa siła promieniowa Fr wywołuje odginanie trzpienia, a siła osiowa Fa wywołuje – za pośrednictwem freza i pierścieni dystansowych – docisk trzpienia do gniazda wrzeciona frezarki (jeśli prawidłowo obrano kierunek skrawania).
Na rys. 7-12 pokazano składowe siły odporowe (pionowe) i posuwowe (poziome), jakimi frez oddziałuje na skrawany materiał przy frezowaniu przeciwbieżnym i współbieżnym. Działanie składowej siły odporowej Fp nie jest jednakowe w obu przypadkach frezowania. Przy frezowaniu przeciwbieżnym siła ta stara się oderwać przedmiot obrabiany od stołu frezarki, czyli wyrwać go z uchwytu (zachodzi to głównie przy dużej głębokości frezowania). Przy frezowaniu współbieżnym siła FP .zawsze dociska obrabiany przedmiot do stołu frezarki. ,
Przy frezowaniu przeciwbieżnym siła posuwowa Ff działa w kierunku przeciwnym do ruchu przedmiotu obrabianego. Zapewnia to stałe przyleganie zwojów gwintu nakrętki do gwintu śruby pociągowej stołu frezarki nawet wtedy, gdy między tymi elementami istnieje luz.
zero komentarzy