Spośród różnych rozwiązań konstrukcyjnych chwytów przeciągaczy polska norma PN-69/M-55107 obejmuje tylko niektóre rozwiązania, przeznaczone w większości do szybkiego mocowania. Zasada szybkiego moco- wahia walcowego chwytu przeciągacza jest wyjaśniona na rys. 13-2.
Na korpusie oprawki narzędziowej 1 jest osadzona przesuwnie tuleja 2 z wewnętrznym wytoczeniem. Pod działaniem sprężyny 3 tuleja 2 przesunięta jest w prawo (rys. a), uniemożliwiając rozsunięcie się szczęk 4 obejmujących chwyt przeciągacza 5. Dla wysunięcia chwytu przesuwa się ręcznie tuleje 2 w lewo {rys. b)i w tym położeniu szczęki 4 znajdują się w obszarze wytoczenia, mogą więc swobodnie się rozsuwać, zwalniając chwyt przeciągacza. Tuleja 2 ma zewnętrzną powierzchnię radełkowaną lub jest zaopatrzona w rękojeść do przesuwania.
Część łącząca (szyjka) łączy chwyt przeciągacza z jego częścią roboczą. Długość szyjki musi być tak dobrana, aby po przełożeniu przeciągacza przez otwór wstępny przedmiotu można było swobodnie zamocować chwyt o oprawce (rys. 13-3). Długość szyjki zależy od wymiaru lc płyty oporo- wej 1 przeciągarki, grubości kołnierza l0 tulei 2 oraz łącznego wymiaru Ib uchwytu 3, o który opiera się przedmiot obrabiany 4 o długości l. Najmniejsza odległość rękojeści 5 od płyty oporowej powinna wynosić 30 mm, a pierwszego ostrza przeciągacza od czołowej powierzchni przedmiotu obrabianego – 15 mm. Suma wymiarów c, lc, l„, lb i 15 mm stanowi wymiar przeciągacza do pierwszego ostrza. Ponieważ wymiar ten zależy od wymiarów elementów składowych przeciągarki, przy projektowaniu przeciągacza należy uwzględnić te wymiary.
Stożek wprowadzający wykonuje się w przeciągaczach w celu łatwiejszego wprowadzenia części prowadzącej przedniej do otworu przedmiotu obrabianego. Długość tego stożka przyjmuje się 10-20 (25) mm.
Zadaniem części prowadzącej przedniej jest prawidłowe ustawienie przedmiotu obrabianego względem przeciągacza. Przez długość przedniej części prowadzącej rozumie się odległość od podstawy stożka wprowadzającego do krawędzi pierwszego ostrza. Długość tę przyjmuje się równą długości przeciąganego otworu bądź też {przy długich otworach) 0,7 ich długości (orientacyjnie do 1,5 d). Wymiar średnicy pierwszego ostrza skrawającego przyjmuje się równy średnicy części prowadzącej przedniej. Jest ona początkową bazą wymiarową dla wszystkich ostrzy.
Przeciągacze zaopatruje się również w tylną część prowadzącą w tym celu, aby uniemożliwić skośne ustawienie się przedmiotu obrabianego w chwili wychodzenia z otworu ostatnich ostrzy. Mogłoby to spowodować uszkodzenie (zarwanie} krawędzi otworu przez te ostrza. Zarys części prowadzącej tylnej jest identyczny z zarysem obrabianego otworu. Długość części prowadzącej tylnej przyjmuje się równą 0,5-ż-0,8 długości przeciąganego otworu.
zero komentarzy