Rozwiercaniem jest nazywana obróbka wykańczająca otworów (rys. (3-6), mająca na celu usunięcie błędów geometrycznych otworów wierconych, jak np. stożkowość, owalność, skrzywienia osi otworu itp. oraz uzyskanie dużej dokładności wymiaru średnicy otworu i małej chropowatości powierzchni. Na drodze rozwiercania są wykańczane zarówno otwory walcowe, jak i stożkowe.
Ze względu na dokładność obróbki rozróżnia się rozwiercanie wstępne (zgrubne), dokonywane rozwiertakami zdzierakami, oraz rozwiercanie wykańczające, dokonywane rozwiertakami wykańczakami.
Wytyczne doboru średnic wierteł, roz- wiertaków zdzieraków i rozwiertaków wy- kańczaków, w zależności od średnicy otworu i klasy dokładności wykonania, -podane są w normie PN-74/M-57025.
Otwory stożkowe o małych średnicach i małych zbieżnościach, jak np. otwory pod kołki stożkowe, są rozwierca- ne pojedynczymi rozwiertakami, natomiast otwory o większych średnicach i większych zbieżnościach (gniazda stożkowe Morse!a i metryczne) – kom- l pletera rozwiertaków składającym się z rozwiertaka wstępnego, zdzieraka i wykańczaka.
Ze względu na sposób pracy rozróżnia się rozwiercanie ręczne i maszynowe. Rozwiertaki do pracy ręcznej i maszynowej różnią się między sobą konstrukcją chwytu oraz części roboczej narzędzia.
zero komentarzy