Kąt przyłożenia a0 odgrywa uboczną rolę w procesie skrawania. Jego obecność zapobiega nadmiernemu tarciu powierzchni przyłożenia ostrza o materiał skrawany. Wartości kątów przyłożenia są różne w zależności od typu i warunków eksploatacji narzędzia. W nożach tokarskich kąty te są przyjmowane w granicach 6-hl2°. We frezach mają one na ogół większe wartości – 10-20° (25°), natomiast w przeciągaczach są one rzędu 0,5 do 3°.
W przeciwieństwie do kąta przyłożenia kąt natarcia y0 odgrywa podstawową rolę w procesie skrawania. Wartość tego kąta wpływa na opory skrawania, postać i przebieg powstawania wióra z materiału warstwy skrawanej, a przede wszystkim określa wartość dopełniającego kąta zaostrzenia Po, decydującego o wytrzymałości ostrza. Z punktu widzenia „łatwości” oddzielania materiału warstwy skrawanej istnieje zrozumiała tendencja do stosowania ostrza bardziej wysmukłego, czyli z dużą wartością kąta natarcia. Zbyt dużego kąta natarcia zastosować jednak nie można, gdyż ostrze musi być zdolne do pokonania oporów skrawania. Z tego względu przy skrawaniu metali o wyższej wytrzymałości, a więc wywołujących większe opory skrawania, jak również przy skrawaniu grubszych warstw materiału, co ma miejsce przy obróbce zgrubnej, wartości kąta natarcia muszą być odpowiednio zmniejszone.
Na dobór wartości kąta natarcia ma również wpływ materiał ostrza. Dotyczy to głównie narzędzi zaopatrzonych w płytki z węglików spiekanych, a przede wszystkim noży tokarskich i głowic frezowych. Ponieważ wytrzymałość węglików spiekanych na ściskanie jest daleko większa od wytrzymałości na zginanie i ścinanie, dlatego przy skrawaniu metali plastycznych z dużymi prędkościami skrawania, szczególnie przy skrawaniu przerywanym, często są stosowane ujemne kąty natarcia. W szczególnych przypadkach „skórowania” odlewów żeliwnych również stosowane są ujemne kąty natarcia dla zwiększenia wytrzymałości krawędzi, ostrza narażonej na wykruszenia,
zero komentarzy