Wzrastająca dokładność obróbki powoduje, że wytaczadłom stawia się coraz większe wymagania odnośnie do ich sztywności. Dotyczy to głównie wytaczadeł swobodnych, bez podparcia i prowadzenia. W przypadku wy- taczadeł o małych średnicach sztywność zwiększa się przez zastosowanie w ich konstrukcji węglików spiekanych. Stosuje się tu różne rozwiązania (rys. 11-28): a – korpus wytaczadła do otworów o najmniejszych średnicach, cały wykonany z węglików spiekanych, b – w korpusie wytaczadła jest wydrążony otwór wypełniony korkiem z węglików spiekanych, c – korpus wytaczadła jest zaopatrzony we wzdłużne wkładki z węglików spiekanych.
Na rys. ll-28d pokazano przykład wytaczadła przystosowanego do tłumienia drgań. W końcu wytaczadła jest wykonany dokładny otwór, w którym znajduje się korek z węglików spiekanych lub ze stopu wolframowego o dużym ciężarze właściwym. Między otworem i korkiem istnieje luz promieniowy o wartości 0,076 mm oraz luz w kierunku osiowym 0,254 mm. Otwór jest zakryty od czoła szczelną przykrywką. W przypadku ruchu drgającego końca wytaczadła korek swoją bezwładnością stara się utrzymać w swym poprzednim położeniu, a w związku z tym ruchy wytaczadła i korka są przesunięte w fazie o 180°.
zero komentarzy