Odmiana zużycia pokazana na rys. b różni się od poprzedniej tym, że wytarcie materiału ostrza od strony powierzchni natarcia o głębokości gn i szerokości bn nie tworzy żłobka, lecz zaczyna się od samej krawędzi ostrza. Taka odmiana zużycia ostrza występuje również przy skrawaniu metali plastycznych, lecz o małej wytrzymałości i przy małych grubościach warstwy skrawanej, tzn. w tych przypadkach, gdy nacisk wióra na powierzchnię natarcia jest w przybliżeniu jednakowy na całej powierzchni styku z ostrzem. Materiał ostrza – stale narzędziowe.
Odmiana zużycia ostrza pokazana na rys. c charakteryzuje się brakiem wyraźnego wytarcia ostrza od strony powierzchni natarcia. Zużycie takie jest typowe dla ostrzy z płytkami z węglików spiekanych. Może ono mieć miejsce również w ostrzach ze stali narzędziowych, ale tylko przy skrawaniu metali’kruchych, dających wiór odrywany, nieznacznie obciążający powierzchnię natarcia, natomiast powodujący wyraźny wzrost zaokrąglenia krawędzi ostrza o promieniu p oraz większą szerokość tarcia powierzchni przyłożenia.
Do określenia wielkości zużycia ostrza przyjęto powszechnie jako wymiar porównawczy szerokość (wysokość) starcia ostrza VB. Jest to uzasadnione tym, że starcie materiału ostrza na powierzchni przyłożenia występuje zawsze i niezależnie od zużycia ostrza na powierzchni natarcia.
zero komentarzy