Ustalone parametry skrawania powinny zapewniać możliwie dużą wydajność produkcji przy stosunkowo małych kosztach produkcyjnych. Ustalenie jednakże takich parametrów, które zapewniałyby jednocześnie największą wydajność obróbki i najmniejsze koszty produkcyjne, jest niemożliwe. Wydajność obróbki oraz koszty produkcyjne w dużym stopniu są uzależnione od trwałości ostrza, a ta z kolei – spośród trzech zmiennych parametrów v, g i p – w największym stopniu jest uzależniona od prędkości skrawania. Rozpatrzmy najpierw zagadnienie określenia trwałości ostrza zapewniającej największą wydajnoąć Tnw oraz – odpowiadającej tej trwałości – prędkości skrawania przy największej wydajności vnw.
Wydajność produkcji (obróbki) jest wyrażana liczbą wykonanych operacji lub zabiegów obróbkowych w jednostce czasu, którą może być minuta lub godzina, zgodnie z wzorem 4-7.
Czas trwania operacji top jest sumą trzech zasadniczych czasów składowych: I top – tp-Ttm-rtzn | min 4-16 gdzie: tp – czas pomocniczy tracony głównie na zamocowanie i zdjęcie przedmiotu obrabianego (w min), niezależnie od stosowanych parametrów skrawania, tm – czas maszynowy toczenia w min, tzn – czas zmiany narzędzia przypadający, na jedną operację w min
Czas można wyrazić wzorem tsn = '-f- min 4-17 Czas Tzn jest to całkowity czas tracony na zmianę narzędzia (w min) równy sumie czasów odmocowania narzędzia stępionego, zamocowania narzędzia naostrzonego oraz regulacji ustawienia narzędzia na zadany wymiar obróbkowy. Jeżeli robotnik sam ostrzy narzędzie, to do tej sumy czasów dochodzi jeszcze czas ostrzenia narzędzia.
Wyobrażany sobie, że robotnik – chcąc zwiększyć wydajność swej pracy – zwiększył prędkość skrawania. W związku z tym uległ skróceniu czas maszynowy tm> ale jednocześnie znacznie zmalała trwałość ostrza T i zgodnie ze wzorem 4-17 wzrósł czas składowy tzn. Inaczej mówiąc robotnik będzie wprawdzie w krótszym czasie toczyć wałki, ale wskutek szybszego zużywania się 'ostrza będzie musiał częściej zatrzymywać obrabiarkę dla wymiany noża. Okazuje się, że w zakresie małych prędkości skrawania niewielkie zwiększenie prędkości przyczynia się do wzrostu wydajności obróbki, gdyż większy jest efekt skrócenia czasu skrawania niż częstszego zatrzymywania obrabiarki, natomiast w zakresie dużych prędkości skrawania jest odwrotnie, tzn. występuje spadek wydajności, przeważają bowiem straty czasu z tytułu przerw w pracy na częstszą wymianę noży.