Ostrze w położeniu I rozpoczyna oddziaływanie na wyobrażalną płytkę warstwy skrawanej w jej dolnym prawym narożu A, wywołując aż do położenia II kruszenie materiału (materiał zakreskowany). Po skruszeniu tego materiału dalsze oddziaływanie ostrza sprowadza się do odrywania wyobrażalnej płytki. Odrywanie to jest spowodowane brakiem podatności materiału płytki na odkształcenia plastyczne w konkretnych warunkach skrawania, przy zawężanej jednocześnie .przestrzeni klinowej wyznaczonej kątem działania co'. W położeniu ostrza III płytka odkształcona sprężyście zostaje oderwana od pozostałego materiału warstwy skrawanej wzdłuż rzeczywistej powierzchni łupania B’BD,
Jeżeli przy odrywaniu powstającego elementu wióra zerwanie spójności materiału następuje na całej powierzchni łupania, wtedy tworzy się wiór odrywany odmiany cząstkowej, ponieważ poszczególne jego elementy odpadają oddzielnie z obszaru skrawania taka odmiana wióra odrywanego jest nazywana wiórem odpryskowym. Jeżeli natomiast zerwanie spójności materiału nie obejmuje całej powierzchni łupania i jest zachowana niewielka spójność materiału w obszarze naroża D, to odpadające elementy wióra mogą nie stracić łączności i odpadają w zespole, tworząc wiór odrywany segmentowy. Wiór taki tworzy się przy skrawaniu metali kruchych z dużymi prędkościami skrawania.
Kruszenie materiału skrawanego przez ostrze w początkowym okresie jego oddziaływania na element warstwy skrawanej przyczynia się do powstawania dużej ilości swobodnych cząstek materiału skrawanego (pył żeliwny), które w przypadku zastosowania chłodzenia ostrza tworzą trudną do oddzielenia zawiesinę w cieczy chłodząco-smarującej. Ta z kolei zanieczyszcza układ hydrauliczny chłodzenia w obrabiarce, a ponadto prowadzi do szybkiego zużycia pompy tego układu, Z tego względu przy skrawaniu żeliwa z reguły nie stosuje się chłodzenia ostrza.
Pęknięcie materiału wyprzedzające krawędź ostrza, będące częścią powierzchni łupania na odcinku B’B, może przebiegać wzdłuż drogi ostrza, powyżej drogi ostrza bądL też poniżej drogi ostrza (rys. 3-7a, b, c). Najbardziej niekorzystny jest przypadek ostatni (rys. c), ponieważ zostaje wyrwany materiał poniżej drogi krawędzi ostrza, co prowadzi do znacznej chropowatości powierzchni obrobionej.
zero komentarzy