Według sposobu obróbki rozróżnia się: tokarki, wiertarki, strugarki, frezarki, szlifierki i inne. Według stopnia uniwersałności obrabiarki dzielą się na:
– a) ogólnego przeznaczenia, mające uniwersalny charakter zastosowań i przeznaczone do obróbki określonych powierzchni przedmiotów ze wszystkich branż,
– b) specjalizowane, będące obrabiarkami budowanymi na bazie typowych konstrukcji obrabiarek ogólnego przeznaczenia, lecz przystosowanymi technologicznie do wykonania określonych operacji (np. tokarki narzędziowe – zataczarki lub frezarki do gwintów),
– c) specjalne, przeznaczone do obróbki takich samych przedmiotów lub wykonania jednej określonej operacji (np. wiertarki do głębokich otworów w walach korbowych lub szlifierki do walców hutniczych).
Ze względu na stopień automatyzacji rozróżnia się obrabiarki obsługiwane ręcznie, półautomaty, automaty oraz obrabiarki ze sterowaniem programowym.
Według stopnia dokładności obróbki obrabiarki dzielą się na obrabiar-t ki zwykłej (normalnej) dokładności oraz wysoko dokładne (precyzyjne).
Ze względu na cechy konstrukcyjne rozróżnia się obrabiarki poziome, pionowe, karuzelowe, bębnowe i inne oraz jednowrzecionowe, wielowrze- cionowe, jednostojakowe, dwustojakowe itd.
W zależności od wymiarów rozróżnia się obrabiarki małe, średnie i wielkie, a w zależności od masy – lekkie, średnie i ciężkie.
Posługiwanie się pełnymi nazwami obrabiarek w zakładach produkcyjnych, w dokumentacjach konstrukcyjnych i technologicznych, w różnego rodzaju wykazach obrotu handlowego lub dla celów statystycznych jesf bardzo niewygodne. Powstała więc konieczność wprowadzenia umownych symboli określających jednoznacznie poszczególne typy obrabiarek.
Na pełny symbol obrabiarki składają się następujące, kolejno ustawione znaki:
– a) litera M – oznaczająca obrabiarki skrawające
– b) jedna z cyfr od 1 do 9 – oznaczająca grupę obrabiarek (1 – tokarki, 2 – wiertarki, wytaczarki, wiertarko-frezarki, 3 – frezarki, 4 – piły i pilnikarki, 5 – strugarki wzdłużne, strugarki poprzeczne, dłutownice, przeciągarki, bruzdownice, 6 – szlifierki, 7 – obrabiarki specjalizowane i specjalne do uzwojeń i uzębień, 8 – zarezerwowane, 9 – obrabiarki kombinowane, jednostki i zespoły znormalizowane, obrabiarki zespołowe, automatyczne linie obrabiarkowe) .
– c) jedna z liczb od 11 do 99 – oznaczająca rodzaj obrabiarki
– d) jedna z liczb od 01 do 09 – oznaczającą odmianę obrabiarki, oddzielona kropką od liczby oznaczającej rodzaj
– e) ułamka, w którego liczniku są podane wymiary charakterystyczne obrabiarki, a w mianowniku – moce w kW każdego z silników napędowych obrabiarek moce silników są podawane w postaci liczb połączonych znakiem dodawania (wartości mocy są ułożone w szeregu wg wielkości malejących).
Przykład oznaczenia symbolem tokarki produkcyjnej szybkobieżnej kłowej, o przelocie nad łożem 400 mm (średniej wielkości) i rozstawie kłów 1500, z silnikiem 10 kW
Symbole uzupełnia się jedną z liter – m, s, w – określających wielkość obrabiarki (mała, średnia, wielka) literą c (obrabiarka ciężka) oraz znakiem wytwórni obrabiarki, znakiem inwentarzowym użytkownika lub innym dodatkowym znakiem.
Niezależnie od powyższej klasyfikacji szczegółowej w polskim przemyśle obrabiarkowym są stosowane skrócone symbole literowo-cyfrowe dla oznaczenia typu obrabiarki. Symbole te są powszechnie używane, ponieważ są krótkie i dają się łatwo zapamiętać. Pierwszą dużą literą symbolu jest pierwsza litera nazwy obrabiarki (np. tokarki kłowe mają literę T, tokarki rewolwerowe – (rewolwerówki) – literę R, frezarki – literę F, itd.). Na drugim miejscu wpisuje się dużą literę oznaczającą rodzaj lub odmianę obrabiarki, a na trzecim wykonanie konstrukcyjne. Symbol jest uzupełniony liczbą określającą podstawową wielkość charakterystyczną obrabiarki. Np. Symbol FXB 25 oznacza frezarkę poziomą szybkobieżną o rozwiązaniu konstrukcyjnym B i szerokości stołu 250 mm.
zero komentarzy