Zadaniem zespołów roboczych obrabiarki jest przeniesienie ruchu ze źródła napędu (silnika) na ostatnie człony przeznaczone do zamocowania przedmiotu obrabianego lub narzędzia. Przykładem zespołów roboczych tokarki są: wrzeciennik z ostatnim członem – wrzecionem, na którym znajduje się uchwyt do zamocowania wałka toczonego oraz skrzynka posuwowa i suport z ostatnim członem – imakiem nożowym do zamocowania noża tokarskiego. W przypadku frezarki zespołami roboczymi są skrzynka prędkości z wrzecionem, w którym mocowany jest trzpień fre- zarski z narzędziem-frezem, oraz skrzynka posuwowa i mechanizmy napędu stołu, na którym mocowany jest przedmiot obrabiany.
Ostatnie człony zespołów roboczych obrabiarki wykonują żądane ruchy niezbędne do przeprowadzenia procesu obróbki, tzn. ruchy główne i ruchy posuwowe. Z tego względu człony te są nazywane organami roboczymi lub wykonawczymi.
Niezależnie od ruchów głównych i posuwowych – niezbędnych dla wykonywania procesu skrawania i kształtowania powierzchni obrabianej – organy robocze obrabiarki muszą zapewniać rówmież wykonywanie ruchów pomocniczych, mających na celu: odpowiednie ustawienie narzędzia względem przedmiotu obrabianego lub odwrotnie – przedmiotu względem narzędzia wgłębianie narzędzia w materiał obrabiany (np. wcinanie freza wielokrotnego w materiał na pełną wysokość zarysu frezowanego gwintu) wycofywanie narzędzia do położenia wyjściowego po skończonej obróbce.
zero komentarzy