Noże Fellowsa, nazywane dlutakami, są przeznaczone do obwiedniowej obróbki kół zębatych. Nożami tymi można nacinać uzębienie zewnętrzne i wewnętrzne, zarówno z zębami prostymi jak i śrubowymi, oraz uzębienie daszkowe. Do obróbki uzębień śrubowych i daszkowych stosuje się dłu- taki z zębami śrubowymi, z tym że kąt pochylenia linii śrubowej zębów dłutaka musi być taki sam jak kąt pochylenia linii śrubowej obrabianego uzębienia, a kierunek zwojności przeciwny. Użycie tych noży umożliwia uzyskanie 6 klasy dokładności obrabianych kół zębatych. Funkcyjny podział noży Fellowsa przewiduje trzy odmiany tych narzędzi: zdzieraki, pólwykańczaki i wykańczaki. Ze względu na sposób zamocowania rozróżnia się noże nasadzane i trzpieniowe. Noże nasadzane są przewidziane zasadniczo do nacinania uzębienia zewnętrznego, a trzpieniowe – ze względu na małą ich średnicę – do uzębienia wewnętrznego. Odmiany noży Fellowsa pokazano na rys. 16-8.
Najczęściej są stosowane noże płaskie, którymi obrabia się pojedyncze koła zębate lub zespoły kół pojedynczych o tej samej średnicy, wspólnie osadzonych na trzpieniu. Noże garnkowe służą do obróbki kół zębatych zespołowych o różnych „średnicach. Pogłębienie otworu osadczego noża jest wykonane w tym celu, żeby nakrętka mocująca nóż na wrzecionie obrabiarki nie zawadzała o koło o większej średnicy. Noże z gwintem są stosowane w dłutownicach, w których wrzeciono ma zakończenie gwintowe do nakręcenia noża. Noże trzpieniowe są mocowane w stożkowym gnieździe wrzeciona obrabiarki. Wykonuje się je ze stali szybkotnących.
Część skrawająca noża Fellowsa stanowi jak gdyby zespół kół zębatych przystosowanych do skrawania. To przystosowanie polega na nadaniu ostrzom (zębom) narzędzia kąta przyłożenia af – 6° i kąta natarcia yf = 5° dla noży wykańczaków oraz YjlO0 dla zdzieraków (rys. 16-9).
zero komentarzy