Diament

Zastosowanie diamentu jako materiału do wyrobu narzędzi skrawających i ściernych coraz bardziej zwiększa się. Wiąże się to z rozwojem obróbki skrawaniem w kierunku wzrastającej dokładności wykonania i gładkości powierzchni części maszyn. '

Diament jest krystaliczną postacią węgła. Rozróżnia się diamenty naturalne i sztuczne (syntetyczne). W przyrodzie występują diamenty naturalne jako kryształy w postaci ośmiościanu, sześcianu lub dwunastościanu rombowego, zrostów, bliźniaków lub odłamków kryształów. Najbardziej rozpowszechnioną postacią jest ośmiościan i dwunastościan rombowy.

Własności mechaniczne diamentu są niejednakowe w różnych kierunkach. Rozróżnia się tzw, kierunki twarde i miękkie. Diament wykazuje wysoką kruchość ze względu na istnienie płaszczyzn łupliwości. Płaszczyzny łupłiwości pokrywają się z płaszczyznami siatki ośmiościanu (rys. 1-6), co jest wykorzystywane przy łupaniu surowca diamentowego dla usunięcia części kryształu zawierającego defekty. Położenie płaszczyzny łupliwości musi być również uwzględniane przy doborze ustawienia kryształów diamentu jako ostrzy w różnego rodzaju narzędziach.

Najważniejszą własnością diamentu jest jego bardzo wysoka .odporność ’ na ścieranie. Temperatura topnienia diamentu wynosi ok. 4000°C. Diament w wysokich temperaturach przechodzi w grafit, co daje się zauważyć powyżej 1500°C. Obecność niektórych metali (np. żelaza lub stopów żelaza) powoduje grafityzację (rozpad postaci krystalicznej) diamentu już w temperaturze 800°C. Jest to jeden z głównych powodów szybkiegb zu. życia noży diamentowych przy skrawaniu stali i żeliwa. Częściej noże te są stosowane do skrawania metali nieżelaznych.