W mechanizmie korbowym stosowanym przy niewielkich długościach przesuwu suwaka, np: w dłutownicach, prędkość przesuwu suwaka jest jednakowa dla suwu roboczego, jak i powrotnego (jałowego).
W mechanizmie jarzmowym (rys. 19-10/) koło napędowe napędza za pomocą kamienia ślizgowego jarzmo wykonujące ruch wahadłowy względem punktu O, Górny koniec jarzma zakończony drugim kamieniem ślizgowym wprawia suwak w ruch prostoliniowo-zwrotny. Długość L przesuwu suwaka zależy od promienia R
L = 2K-sim(j 2K-mm 19-12 gdzie: K – długość jarzma (kulisy) w mm, A – odległość osi koła napędowego od środka wahań jarzma w mm. Prędkość przesuwu suwaka w obu kierunkach jest różna. Mechanizmy krzywkowe są szczególnie często, stosowane do sterowania ruchami posuwowymi w automatach tokarskich. Mechanizmy te można podzielić na mechanizmy z krzywkami bębnowymi (rys. 19-10g) oraz z krzywkami płaskimi (rys. 19-10h).
W przypadku krzywek bębnowych na powierzchni walcowej bębna wykonany jest rowek, w którym pracuje popychacz z rolką, sprzęgnięty z organem roboczym obrabiarki (suportem). Zmieniając kąt wzniosu linii śrubowej rowka na różnych jego odcinkach, przy zachowaniu stałej prędkości obrotowej bębna, można uzyskać powolne (robocze) oraz szybkie przesuwy suportu w obu kierunkach. W praktyce częściej spotyka się bębny gładkie, do nich przymocowuje się parami wypukłe krzywki, między którymi przechodzi popychacz.
W przypadku krzywek płaskich krzywka o zarysie spirali Archimedesa wprawia w ruch wahadłowy układ dźwigni. Na jednym jego końcu znajduje się rolka dociskana do krzywki, a na drugim – segment uzębiony, współpracujący z zębatką suportu. Przesuw suportu w lewo jest powolny, w prawo jest ruchem szybkim (powrotny).
zero komentarzy