Porównanie oznaczeń wielkości ziarn i mikroziarn ściernych według poprzednich i obecnych ustaleń jest podane w normie PN-76/M-59107. Ziarna i mikroziarna są segregowane metodą przesiewania przez sita. Liczba oczek sita klasyfikującego na długości jednego cala jest nazywana liczbą ziarnistości. Spoiwo jest czynnikiem łączącym poszczególne ziarna materiału ściernego. Rozróżnia się spoiwa:
– ceramiczne (V) bardzo szeroko stosowane, stanowiące mieszaninę gliny, kaolinu, kwarcu i szpatu polnego, bardzo odporne na wysoką temperaturę 1 wpływy chemiczne, zapewniające ściernicom porowatość wadą. tych spoiw jest ich znaczna kruchość
– krzemianowe (silikatowe) – (S), stanowiące związki krzemu powstające ze szkła wodnego i tlenków metali spoiwo to ma ograniczone zastosowanie z powodu dużej wrażliwości na wilgoć i wysoką temperaturę
– magnezytowe (Mg), będące cementem magnezytowym jest wrażliwe na wilgoć, olej i temperaturę, odznacza się małą wytrzymałością, jest stosowane do wyrobu ściernic o bardzo dużej średnicy (1000 do 2000 mm)
– żywiczne (bakelitowe) – (B), stanowiące żywice sztuczne (głównie bakelit) odznaczają się one dużą wytrzymałością i elastycznością przy niewielkiej odporności na podwyższoną temperaturę, stosowane są głównie do wyrobu ściernic przeznaczonych do wykańczającego szlifowania powierzchni kształtowych
– gumowe (ebonitowe) – (R), o dużej wytrzymałości i elastyczności, wrażliwe na oleje i podwyższoną temperaturą stosowane do wyrobu ściernic przeznaczonych do przecinania metali
– szelakowe (E), o własnościach zbliżonych do spoiw bakelitowych, lecz o mniejszej wytrzymałości, stosowane głównie do wyrobu ściernic przeznaczonych do szlifowania kół zębatych
– metalowe, utworzone przez spiekanie proszków metali, najczęściej stopów miedzi, stosowane przede wszystkim do wyrobu ściernic diamentowych.
zero komentarzy