Wyznaczanie zarysu ostrza freza obwiedniowego cz. II

Odmiana II. Ta odmiana wykreślnego wyznaczania zarysu ostrza narzędzia obwiedniowego jest szczególnie wygodna wtedy, gdy zarys obrabiany jest zarysem prostoliniowym, lub gdy jest określony lukiem kola, tzn. w tych przypadkach, gdy łatwo jest wykreślić prostopadłe do zarysu. Rozpatrzmy kolejność postępowania przy zarysie określonym lukiem koła (rys. 14-24).

Na kole tocznym o promieniu rt zaznaczono w określonych odległościach szereg punktów od 1 do 11. W tych samych odległościach zaznaczono na linii tocznej odpowiadające im punkty od T do 11′. Punktem przyporu jest punkt 6, przez który przechodzi zarys obrabiany będący łukiem koła o promieniu rMT. Środek tego promienia 0′ znajduje się w odległości r' od środka przedmiotu 0, tzn. na luku o promieniu r. Z środka 0′ przeprowadza się proste 0′ – l, 0′-2, 0′-3t … przechodzące przez obrane punkty 1, 2, 3 … 11 na kole tocznym. Proste te przecinają zarys obrabiany w punktach Pt, P2, P2 .. . Pu i jako promienie są prostopadłe do zarysu w tych punktach.

Wyznaczmy punkt zarysu ostrza narzędzia współpracujący z punktem Pi zarysu obrabianego. Rozumujemy w sposób następujący. Przy obrocie przedmiotu obrabianego w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówki zegara punkt łącznie z prostą u’l przemieszcza się po luku o promieniu rj. .W chwili gdy punkt 1 koła tocznego znajduje się w punkcie przy- poru (na rysunku punkt 6), punkt zarysu Pi zajmuje położenie punktu C4. Punkt Cj linii przyporu jest wyznaczony przez przecięcie się luku o promieniu równym odcinkowi Pj- 1 zakreślonym z punktu przyporu 6 z łukiem o promieniu tą przeprowadzonym przez punkt Pj. Pozostałe punkty linii przyporu C2, C3, C4 itd. wyznaczamy w analogiczny sposób tzn. przez przecięcie łuków o promieniach r2, r3, r4 itd. przechodzących przez punkty zarysu P2, P3, P4 itd. z łukami zakreślonymi z punktu przyporu. Promienie tych łuków są równe odpowiednim odcinkom P2-2, P3 -3, P4 – 4 itd.

Jeżeli wyobrazimy sobie, że przedmiot obrabiany obrócił się z powrotem o kąt cp, to linia toczna narzędzia przesunęła się w prawo o odcinek 6 – 1′ równy łukowi 6 – 1 na kole tocznym. Punkt zarysu ostrza narzędzia jest więc wyznaczony przez przecięcie się prostej równoległej do linii tocznej i przechodzącej przez punkt Cj z prostą równoległą do odcinka 6 – Cj i przechodzącą przez punkt 1′. Pozostałe punkty zarysu narzędzia Nf) JV„ JV4 itd. wyznacza się w analogiczny sposób.