Szlifowanie otworów w przedmiotach o kształcie pierścieni lub tulei odbywa się w sposób pokazany na rys. 8-9a. Przedmiot zamocowany w uchwycie samocentrującym wykonuje tylko ruch obrotowy dookoła swej osi, a wszystkie ruchy pozostałe wykonuje ściernica.
W przypadku gdy przedmiot obrabiany nie jest bryłą obrotową i powstają trudności z nadaniem mu ruchu obrotowego dookoła osi szlifowanego otworu, stosuje się tzw. szlifowanie planetarne (rys. 8-9b). Przedmiot obrabiany nie wykonuje żadnego ruchu, a wszystkie ruchy – łącznie z obrotem ściernicy dookoła osi szlifowanego otworu (po kole o promieniu (?) – wykonuje ściernica.
W masowej produkcji pierścieni powierzchnie wewnętrzne są szlifowane bezuchwytowo (rys. 8-10). Przedmiot obrabiany I, podparty na rolce 2, jest dociskany do tarczy- prowadzącej 3 za pośrednictwem drugiej- rolki 4. Ściernica 5 wykonuje normalną pracę szlifowania. Dobre wynik', przy takim szlifowaniu otworów można osiągnąć jedynie po uprzedniej dokładnej obróboe zewnętrznej powierzchni przedmiotu.
zero komentarzy