Z wykresu zależności momentu skręcającego od długości części skrawającej gwintownika (rys. 15-9) widać, że najkorzystniejsze jest stosowanie gwintowników ze stosunkowo krótkimi częściami skrawającymi (np. gwintowniki maszynowe pojedynczo nacinające pełny zarys gwintu) oraz z długimi częściami skrawającymi (np. gwintowniki do nakrętek).
Gwintownik może być przyrównywany do wałka z podłużnymi rowkami, Przy skręcaniu takiego wałka momentem Ms największe naprężenia styczne tmax występują na dnie rowków. Naprężenia teł można obliczyć wg wzoru tmz = k- MPa gdzie: k – współczynnik zależny od liczby rowków i stosunku głębokości rowka do promienia wałka R, M, – w N-mm, R – w mm.
W przypadku czterech rowków, podobnych jak w gwintowniku, k = 2. Przy skrawaniu stali średnio twardych moment skręcający gwintownik z uwzględnieniem częściowego zużycia ostrzy może być w przybliżeniu obliczony wg wzoru gdzie Dw – średnica wierzchołków (zewnętrzna) gwintownika w mm.
Bezpieczna praca gwintownika będzie miała miejsce wtedy, gdy największe naprężenia styczne na dnie rowków wiórowych będą mniejsze lub równe naprężeniom dopuszczalnym Tdop, czyli tmaI Tdop- Dla gwintowników ze stali narzędziowych stopowych xdop = 260 MPa, a ze stali szybkotnącej tdop = 350 MPa. Jeżeli te wartości naprężfeń dopuszczalnych podstawi się do wzoru 15-14, to można określić graniczne średnice gwintowników, przy których w czasie pracy naprężenia osiągają wartości dopuszczalne:
– dla gwintowników ze stali narzędziowych stopowych
– dla gwintowników ze stali szybkotnących
W gwintownikach o średnicach mniejszych od obliczonych powyżej występują podczas pracy naprężenia większe od dopuszczalnych, czyli gwintowniki te są przeciążone i narażone na zniszczenie.
zero komentarzy