Ze wzglądu na kierunek ruchu posuwowego rozróżnia się toczenie wzdłużne, poprzeczne, skośne i kształtowe (rys. 4-1). Toczenie wzdłużne jest stosowane do obróbki powierzchni zewnętrznych wałków gładkich i stopniowych (obtaczanie) oraz do obróbki powierzchni wewnętrznych otworów (roztaczanie). Na ogół ruch obrotowy wykonuje przedmiot obrabiany, posuwowy zaś – nóż. Wzdłużne toczenie powierzchni wewnętrznych może być przeprowadzane również przy ruchu głównym obrotowym wykonywanym przez nóż ruch posuwowy jest wykonywany przez przedmiot obrabiany (wytaczanie).
Toczenie poprzeczne jest stosowane przy wykonywaniu podcięć, przy przecinaniu oraz podczas obróbki powierzchni czołowych (planowanie). Toczenie skośne jest stosowane w przypadku obróbki powierzchni stożkowych.
Jeżeli skośny kierunek ruchu posuwowego noża jest kierunkiem wypadkowym istniejącego posuwu wzdłużnego i poprzecznego, to takie toczenie jest nazywane toczeniem skośnym złożonym. Jeśli natomiast skośny kierunek posuwu noża pochodzi od skręconych pod odpowiednim kątem sań narzędziowych (i przesuwanie tych sań odbywa się bez stosowania posuwu wzdłużnego i poprzecznego, to takie toczenie jest nazywane toczeniem skośnym prostym.
Toczenie kształtowe stosowane przy obróbce powierzchni kształtowych dzieli się na kopiowe i profilowe. Przy toczeniu kopiowym na przedmiocie obrabianym jest odtwarzany kształt wzorników (kopiałów). Toczenie kształtowe profilowe polega natomiast na zastosowaniu specjalnych noży kształtowych i jest omówione w rozdziale dotyczącym noży tokarskich.