Za podstawowy wskaźnik skrawalności jest uznawana trwałość ostrza, ponieważ spośród trzech wskaźników w największym stopniu wpływa ona na wydajność i jednostkowy koszt obróbki. Niezależnie od tego trwałość ostrza jest wskaźnikiem najbardziej ogólnym z uwagi na to, że jest ona uzależniona od obu wskaźników poprzednich (ze wzrostem bowiem oporów skrawania wzrasta obciążenie ostrza, a przez to maleje jego trwałość, jak również wzrastającemu zużyciu ostrza towarzyszy wzrost chropowatości powierzchni obrobionej).
Składniki chemiczne stali w różny sposób wpływają na jej skrawalność. Węgiel. Ze wzrostem procentowym zawartości węgla wzrasta wytrzymałość stali, co powoduje skrócenie okresu trwałości ostrza oraz wzrost oporów skrawania. Jednakże wzrost zawartości węgla przyczynia się do zmiany struktury stali następuje zmniejszenie zawartości miękkiego i cią- gliwego ferrytu, a zwiększenie kruchego perlitu, co ułatwia oddzielenie wióra i przyczynia się do polepszenia gładkości powierzchni.
Mangan wywiera podobny wpływ jak węgiel. Krzem korzystnie wpływa na polepszenie skrawalności stali, o iie jego zawartość nie przekracza 1%. Przy większej zawartości krzemu znacznie maleje trwałość ostrza ze względu na jego działanie ścierne. ” Siarka polepsza skrawalność stali przez zwiększenie łamliwości wióra i zmniejszenie chropowatości powierzchni obrobionej.
zero komentarzy