Pojęcie obrabialności metali jest pojęciem szerokim, rozumianym w sensie pełnej charakterystyki danego metalu z punktu widzenia możności wykonania z niego przedmiotu różnymi metodami, np. odlewaniem, obróbką plastyczną, spawaniem, skrawaniem itp. Pojęcie skrawalności jest znacznie węższe i dotyczy tylko obróbki skrawaniem. Pod mianem skrawalności rozumie się pełną charakterystykę danego metalu określającą jego podatność na obróbkę skrawaniem. Skrawalność jest więc cechą bierną danego metalu. Przeciwnym pojęciem jest skrawalność jako cecha czynna, określająca – w odniesieniu do narzędzia – zdolność do skrawania innego metalu.
Skrawalność jest uzależniona od takich czynników, jak skład chemiczny oraz struktura metalu, ‘będąca wynikiem jego technologii wytwarzania i przygotowania materiału wyjściowego lub surówki przed obróbką skrawaniem.
Wskaźnikami do oceny skrawalności metali są: opory skrawania, chropowatość powierzchni obrobionej oraz trwałość ostrza. W szczególnych przypadkach, jak np. przy pracy na automatach, postać tworzącego się wióra również zaliczana jest do wskaźników skrawalności {stal automatowa).
Opory skrawania są ważnym wskaźnikiem skrawalności, lecz nie najważniejszym, ponieważ przy skrawaniu metali różnych grup mogą występować podobne co do wartości siły skrawania, a ponadto wartość oporów skrawania nie ma decydującego wpływu na wydajność obróbki.
Podobnie chropowatość powierzchni obrobionej nie może być uznana za główne kryterium do oceny skrawalności metali, gdyż zależnie od przyjętych warunków skrawania można otrzymać różną chropowatość powierzchni dla tego samego materiału obrabianego.
zero komentarzy