Przykład rysunku wykonawczego noża zdzieraka prostego ze stali szybkotnącej (zgrzewanego), z płaską powierzchnią natarcia ze ścinem. przeznaczonego do toczenia stali o wytrzymałości Rm = 850 MPa z posuwem p > 0,2 mm/obr i przy sile skrawania Fv = 4,2 kN przedstawiono na rys. 11-4. Nóż ten ma prostokątny przekrój trzonka i przewiduje się dla niego zmniejszone wysunięcie z imaka, tzn. I = 1,5 h.
Noże tokarskie ogólnego przeznaczenia często zaopatruje się w łamacze lub zwijacze wióra. Potrzeba ich stosowania wynika z faktu, że przy skrawaniu metali ciągliwych z dużymi prędkościami skrawania tworzy się wiór wstęgowy o nieregularnej postaci, łatwo oplątujący się dookoła przedmiotu obrabianego i narzędzia, a ponadto stwarzający nie bezpieczeństwo skaleczenia pracownika obsługującego obrabiarkę. Doprowadzenie wióra do regularnej postaci wstęgowo-śrubowej zwijaczami lub rozdrobnienie go na krótkie odcinki łamaczami radykalnie poprawia tę sytuację. Ponieważ zagadnienie to występuje przy dużych prędkościach skrawania, dlatego zwijacze i łamacze wióra są wykonane tylko w nożach z ostrzami z węglików spiekanych. pierwszą – polegającą na wywołaniu w powstającym wiórze dużego umocnienia materiału spowodowanego zastosowaniem odpowiednio dużego ujemnego kąta natarcia, drugą – polegającą na stworzeniu na drodze spływającego wióra odpowiedniej przeszkody, która powoduje zwijanie lub łamanie wióra. Wadą pierwszej metody jest dosyć znaczny wzrost oporów skrawania, natomiast wadą drugiej – konieczność wyszlifowania w płytce z węglików spiekanych żłobka lub schodka bądź też dodatkowe zaópatrzenie ostrza w nakładany zwijacz lub łamacz wióra (rys. 11-5).
zero komentarzy