Gdyby przyjąć założenie, że obrabiarka jest całkowicie odizolowana od drgań zewnętrznych, wszystkie jej masy wirujące są idealnie wyrówno- ważone, a elementy jej są idealnie wykonane oraz że nie występuje narzucona przyczynami zewnętrznymi zmienność sił skrawania, to i w tych warunkach mogą powstać drgania. Drgania takie, jak wspomniano poprzednio, nazywane są drganiami samowzbudnymi, a przyczyna ich powstawania tkwi w samym procesie skrawania i jest nią tarcie materiału skrawanego o ostrze narzędzia (czyli niegasnące źródło energii).
Dowodem potwierdzającym istnienie drgań w układzie sprężystym, w którym występuje siła tarcia, może być doświadczenie przeprowadzone w warunkach zbliżonych do warunków pracy noża tokarskiego. W imaku nożowym mocuje się trzpień dociskany siłą F do obracającego się wałka (rys. 3-28). Przy dużym wysunięciu trzpienia z imaka (rys. a), tzn. gdy sztywność trzpienia jest mniejsza od sztywności wałka, będzie drgał trzpień. Przy małym wysunięciu trzpienia (rys. b), tzn. gdy jego sztywność jest większa od sztywności wałka, będzie drgał element o mniejszej sztywności, czyli wałek. Gdy wysunięcie trzpienia będzie takie, że zajdzie równość sztywności trzpienia i wałka, będą drgały jednocześnie oba elementy.
zero komentarzy