W zależności od tego czy otwór jest wykonywany w pełnym materiale, czy w uprzednio już wykonanym otworze o mniejszej średnicy, rozróżnia się wiercenie pełne (wstępne), krótko nazywane wierceniem, oraz wiercenie wtórne nazywane powiercaniem. Zarówno wiercenie peíne, jak wtórne może być przelotowe – gdy długość wykonywanego otworu obejmuje całą grubość lub długość materiału w miejscu wiercenia, albo nieprzelotowe – gdy długość (głębokość) otworu jest mniejsza od grubości lub długości materiału wierconego.
Wiercenie otworów krótkich (i < 5d) przeprowadza się najczęściej wiertłami krętymi, natomiast otworów długich (i>10d) – wiertłami specjalnymi, przystosowanymi do ciągłego wypłukiwania wiórów. Wiercenie krótkich otworów odbywa się w układzie pionowym lub poziomym, natomiast otworów długich tylko w układzie poziomym na specjalnych wiertarkach do głębokich otworów.
Dokładność obróbki otworów wierconych wiertłami krętymi odpowiada 12 lub 13 klasie. Możliwa jest do osiągnięcia 10 klasa dokładności, ale tylko przy zastosowaniu starannie naostrzonych wierteł i przy prowadzeniu ich w tulejkach wiertarskich. Chropowatość powierzchni otworów odpowiada przeciętnie Ra – 10-1-20 pm w wyjątkowych przypadkach można osiągnąć Ra – 2,5 urn.
Elementy geometryczne warstwy skrawanej przy wierceniu pełnym i wtórnym pokazano na rys. 6-1. Przez analogię do jednoczesnej pracy dwóch noży tokarskich . nej przy wierceniu: a) pełnym, b) wtórnym przy wierceniu otworu w pełnym materiale głębokość skrawania jest ró-uma
zero komentarzy