Materiai przewidziany do usunięcia w operacji przeciągania jest skrawany przez szeregowo rozmieszczone ostrza przeciągacza o stopniowo wzrastającym wymiarze wysokości lub szerokości (rys. 5-2). Podczas pracy narzędzia przedmiot obrabiany jest najczęściej nieruchomy, a przeciągacz wykonuje ruch główny. Ruchu posuwowego -nie ma. Każde ostrze prze- oiągaeza usuiwa warstewkę materiału o grubości a. Odmianą przeciągania je$t przepychanie. Różnica między przeciąganiem i przepychaniem polega na tym, że podczas przeciągania narzędzie jest ciągnione, a podczas przepychania – pchane. Przy usuwaniu większych naddatków, rzędu kilku milimetrów, przeciąganie i przepychanie odbywa się kompletem narzędzi, z których każde usuwa część naddatku na obróbkę. Głównymi zaletami przeciągania są:
– a. Duża wydajność obróbki wynikająca z faktu, że zasadniczo po jednym krótkotrwałym przejściu narzędzia uzyskuje się gotową powierzchnię obrobioną.
– b. Duża dokładność obróbki i mała chropowatość powierzchni obrobionej, Średnia dokładność obróbki za pomocą przeciągania odpowiada klasie 7 lub 8. W poszczególnych przypadkach możliwe jest uzyskanie klasy 6, a w wyjątkowych przypadkach – przy specjalnej konstrukcji przeciąga- czy – klasy 5. Przytoczone klasy dokładności obróbki dotyczą przeciągania wewnętrznego. Przeciąganie zewnętrzne jest mniej dokładne. Chropowatość powierzchni przeciąganych odpowiada Ra = 1,25-1-5 jrm w szczególnych przypadkach można osiągnąć Ra = 0,32 pm.
– c. Duża trwałość ostrza zapewniająca jednakowe wymiary obróbkowe- przedmiotom całej serii.
– d. Prosta obsługa obrabiarki, dająca możność zatrudnienia pracownika-, o niewielkich kwalifikacjach.
– e. Niskie koszty narzędziowe przypadające na jedną operację przeciągania (mimo wysokiej ceny samego narzędzia).
Przeciąganie jest szeroko stosowane w produkcji masowej i wielkose- ryjnej. Przeciąganie wewnętrzne dotyczy obróbki otworów. Mogą to być- zarówno otwory kołowe, jak też i kształtowe, rowki na wpusty itp. Przeciąganie powierzchni zewnętrznych może dotyczyć zarówno obróbki płaszczyzn, jak też i powierzchni kształtowych.
Podstawowym parametrem skrawania przy przeciąganiu jest grubość warstwy usuwanej przez jedno ostrze przeciągacza. Parametr ten, wpływający głównie na wartość potrzebnej siły przeciągania, wytrzymałość przeciągacza oraz jego długość, nie może ulegać zmianie podczas obróbki, gdyż wynika on z konstrukcji narzędzia.
Z punktu widzenia grubości warstwy skrawanej rozróżnia się dwa sposoby pracy przeciągaczy: pierwszy – skrawanie materiału cienkimi warstwami. przy zwiększającym się wymiarze obróbkowym na sąsiednich ostrzach przeciągacza, drugi – skrawanie materiału grubymi warstwami przy zespołowej pracy kilku ostrzy w grupie i wzrastającym wymiarze obróbkowym przeciągacza nie na ostrze, lecz na grupę ostrzy.
Ujemną cechą skrawania materiału cienkimi warstwami jest duża wartość oporu właściwego skrawania, a tym samym sił skrawania występujących na pracujących ostrzach przeciągacza.
zero komentarzy