Obecnie coraz szersze zastosowanie znajdują emulsje gazowo- -cieczowe. Skuteczność ich działania polega na tym, że znajdująca się w stanie silnego rozpylenia ciecz pada w bardzo drobnych kropelkach na powierzchnie o wysokich temperaturach i wyparowuje, co jest przyczyną pobierania dużych ilości ciepła, a ponadto – dzięki dużej prędkości strumienia – kropelki cieczy mają dużą energię kinetyczną, co umożliwia im wnikanie nawet w bardzo małe szczeliny.
Ciecze stosowane jako płyny obróbkowe dzieli się na roztwory i mieszaniny wodne oraz emulsje i oleje. Roztwory wodne różnych soli, jak np. azotynu sodu (NaN03) i chromianów potasu i sodu, stosuje się głównie dla uzyskania dobrego efektu chłodzenia oraz w celach zabezpieczenia przeciw korozji. Roztwory wodne soli wykazują natomiast słabe działanie smarujące.
Spośród cieczy obróbkowych najczęściej są stosowane wodne emulsje olejowe, które stanowią mieszaninę wody i zemulgowanego oleju. Ponadto emulsje mogą zawierać dodatki powierzchniowe aktywne („emulsje aktywowane”). Ciecze te mają dobre działanie chłodzące i także dobre działanie smarujące, regulowane koncentracją emulsji.
Drugą grupę cieczy obróbkowych stanowią oleje mineralne oraz – rzadziej – roślinne. Wykazują one bardzo dobre działanie smarujące ’ i słabe działanie chłodzące. W celu większego uaktywnienia poddaje się oleje mineralne siarkowaniu (sulfonowaniu) lub natłuszczaniu (mieszaniu z olejem roślinnym). W celu polepszenia właściwości smarujących stosuje się także oleje z dodatkiem bardzo drobnej zawiesiny grafitu lub dwusiarczku molibdenu. Dodatki te znacznie zwiększają własności smarne olejów.
zero komentarzy