Na rysunku 15-8 przedstawiono trzy przypadki gwintowania otworu o długości l0 gwintownikami o różnych długościach części skrawającej h. W przypadku i część skrawająca jest krótsza od długości otworu, w przypadku II – równa, a w przypadku III – dłuższa od otworu.
Po wykonaniu przez gwintownik jednego pełnego obrotu przesuwa się on z położenia A do położenia B, Poszczególne ostrza skrawają warstwy materiału o grubości a mierzonej w kierunku prostopadłym do osi gwintownika i równej 250 gdzie zQ – liczba ostrzy biorących udział w usunięciu materiału z obszaru bruzdy o pełnej wysokości zarysu H mm. Z kolei gdzie z – liczba rowków wiórowych gwintownika. A więc
Z tego wzoru, jak również z rysunku 15-8, wynika, że grubość warstwy skrawanej przez każde poszczególne ostrze gwintownika jest tym mniejsza, im mniejszy jest kąt v.T, czyli im dłuższa jest część skrawająca.
Moment skręcający Mt działający na gwintownik podczas pracy można wyrazić uogólnionym wzorem Ms‘=ks’Lżł-R N-ram 15-11 gdzie: ks – opór właściwy skrawania w N/mm2, A – sumaryczne pole poprzecznego przekroju warstw skrawanych przez wszystkie jednocześnie pracujące ostrza gwintownika, w mm2, R – promień gwintownika w mm.
Największa wartość momentu skręcającego gwintownik występuje w II przypadku, tzn. gdy długość części skrawającej jest w przybliżeniu równa długości otworu gwintowanego. W przypadku I moment jest mniej- szy, ponieważ przy tej samej wartości pola SA ostrza skrawają grubsze warstwy materiału (aj > an), co daje obniżenie wartości właściwego oporu skrawania. Natomiast dla przypadku 111 moment skręcający jest mniejszy niż dla przypadku II z uwagi na mniejsze pole SA.
zero komentarzy