Toczenie zgrubne jest toczeniem wstępnym, przewidzianym dla usunięcia podstawowej masy materiału z przedmiotu obrabianego. Po takim toczeniu następuje dalsza obróbka powierzchni obrabianej. T o- czenie średnio dokładne jest rozumiane najczęściej jako wtórne i ostateczne toczenie swobodnych powierzchni przedmiotu obrabianego. Przez toczenie dokładne rozumie się przeważnie „toczenie pod szlifowanie”, tzn. z pozostawieniem naddatku na szlifowanie powierzchni obrabianej. Toczenie bardzo dokładne, nazywane dawniej „toczeniem diamentowym”, jest najczęściej stosowane w tych przypadkach, gdy jest ono obróbką ostateczną, przy czym jest wymagana zarówno duża dokładność wymiaru obróbkowego, jak i mała chropowatość powierzchni obrobionej. Toczenie to charakteryzuje się stosowaniem: dużych prędkości skrawania – w granicach 120-1-1000 m/min, małych posuwów – 0,02-1-0,12 mm/obr oraz małych głębokości skrawania – 0,05-1-0,3 mm. W wyniku stosowania takich parametrów skrawania wysokość chropowatości na powierzchni obrobionej nie przekracza na ogół 6-1-10 pm (Ra = = 1,25-1-2,5 iim), czyli gładkość tej powierzchni jest często większa niż powierzchni szlifowanych, rozwiercanych lub przeciąganych. Dokładność obróbki przy bardzo dokładnym toczeniu jest duża z dwóch względów:
– a) siły skrawania obciążające przedmiot obrabiany i narzędzie są niewielkie (ze względu na małe pole poprzecznego przekroju warstwy skrawanej), a w związku z tym przedmiot obrabiany nie wymaga silnego, mocowania w uchwycie unika się przez to jego odkształcenia, co jest szczególnie ważne przy obróbce przedmiotów cienkościennych
– b) nagrzewanie się przedmiotu podczas obróbki jest bardzo małe, a zatem i jego odkształcenia, wynikające z rozszerzalności cieplnej, również są nieznaczne.
Większą dokładność obróbki toczeniem i wytaczaniem osiąga się przy obróbce przedmiotów z metali i stopów nieżelaznych (miedź, brąz, stopy lekkie), ponieważ występuje tu mniejsze zużycie ostrza niż przy skrawaniu stali lub żeliwa.
Bardzo dokładne toczenie „i wytaczanie jest stosowane przy masowej i seryjnej obróbce wielu części silników samochodowych i lotniczych, jak np. cylindrów, tłoków, korbowodów itp. Dla przemysłu precyzyjnego obrabiane są korpusy, tulejki cienkościenne i inne części ze stopów lekkich, wchodzące w skład aparatury fotograficznej i optycznej, a nie nadające się do obróbki szlifowaniem, rozwiercaniem lub przeciąganiem.
zero komentarzy